Bruno z Kolonii
Z Wikipedii
Bruno z Kolonii (ur. ok. 1030, zm. 6 października 1101) – święty, niemiecki założyciel zakonu kartuzów.
Urodzony w Kolonii według tradycji w patrycjuszowskiej rodzinie Hartrnfaust lub Hardebust. Uczył się w szkole kolegialnej, potem kontynuował nauki w Reims. Po powrocie do Kolonii objął szkołę przy kanonii św. Kuniberta. W 1056 na żądanie biskupa powrócił do Reims, by pomagać w prowadzeniu szkoły katedralnej, w której wcześniej pobierał nauki. Przez dwadzieścia lat (1057-1075) był scholastykiem, czyli przełożonym szkoły, w której kształcili się m.in.: św. Hugo, późniejszy papież Urban II, Rangier – kardynał i biskup Reggio i biskup Langres. W 1075 Bruno został kanclerzem kościoła w Reims i administratorem diecezji.
Po sporze z nowym biskupem Reims, Manassesem I, musiał z kilkoma kanonikami opuścić miasto. Wziął udział w Synodzie w Autun, na którym oskarżył biskupa Manassesa o bezbożność i okrucieństwo. Dopiero po śmierci biskupa w 1080 r. Bruno powrócił do Reims, do szkoły katedralnej, odrzucając proponowaną godność arcybiskupa. Na początku 1084 zrezygnował z wszystkich godności i udał się na wędrówkę w poszukiwaniu dogodnego miejsca na pustelnię. Razem ze swoimi towarzyszami dotarł najpierw do cysterskiego opactwa w Molesme w diecezji Langres, by w końcu osiąść w miejscu zwanym "desertum Cartusiae" (fr. Chartreuse), wskazanym mu przez biskupa Hugona z Grenoble, gdzie w 1084 r. założył pierwszy klasztor zakonu - La Grande Chartreuse.
W 1090 jego były uczeń, papież Urban II, wezwał Brunona z Kolonii do Rzymu i mianował swym doradcą. W 1092 Bruno zamieszkał w kartuzji w Kalabrii, w której mieszkał aż do śmierci w 1101 r.
Św. Bruno przedstawiany jest z czaszką w dłoniach, również kontemplujący z książką i krzyżem, lub z wstęgą z wypisaną sentencja O Bonitas. Święto św. Brunona z Kolonii obchodzone jest 6 października.
Zespół gotyckich obrazów ze scenami z żywotu św. Brunona znajdował się w krużgankach kartuzji kolońskiej (obecnie w zbiorach paryskich).
