Brytyjska inwazja

Z Wikipedii

Brytyjska inwazja (ang. British Invasion) - termin na określenie okresu w historii rocka, a także zespołów biorących udział w jej tworzeniu. Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych i zdobył pewną popularność jako muzyka taneczna, nie zdobył jednak w USA wiodącej popularności. Wśród młodzieży miejskiej ciągle dominowała muzyka folk, a wśród dorosłych różne odmiany tradycyjnego popu. Rock and roll przyjął się natomiast w Europie, głównie w Wielkiej Brytanii. Tamtejsze grupy, adaptując główne cechy rock and rolla, dodały swoisty europejski smaczek i żywiołowość tej muzyce. W połowie lat sześćdziesiątych grupy te, przede wszystkim The Beatles, The Dave Clark Five, Herman's Hermits i The Rolling Stones, reeksportowały tę muzykę z powrotem do Ameryki Północnej. Wydarzeniem, które praktycznie z dnia na dzień otworzyło Amerykę na brytyjskich wykonawców było amerykańskie tournee Beatlesów z 1964 roku i sukces ich singla I Want To Hold Your Hand. Przyjęcie tych grup było entuzjastyczne i graniczyło z histerią. Na fali wywołanej przez wspomniane najwybitniejsze zespoły, wielu innych brytyjskich wykonawców odniosło wówczas sukces w USA. "Inwazja" przewróciła dotychczasową scenę muzyczną tego kraju, spychając w cień dotychczas zajmujących ją "grzecznych chłopców", śpiewających banalne piosenki (jak Bobby Vee) i wywołując pojawienie się amerykańskich zespołów nowego nurtu. Na skutek tej drugiej fali popularności rock and rolla, stał się on wiodącym nurtem w muzyce pop do czasów powstania muzyki rap i hip-hop.

Okres znany jako Druga brytyjska inwazja (ang. Second British Invasion) rozpoczął się w 1983 roku i osiągnął apogeum w 1986. Głównie wywołany był przez MTV, która zwróciła uwagę na muzykę zespołów, takich jak: Depeche Mode, Duran Duran czy The Fixx. Brytyjskie zespoły zaczęły dominować na listach przebojów bardziej niż podczas pierwszej inwazji. Był to okres nowej fali i new romantic.