Queen

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy brytyjskiego zespołu rockowego. Zobacz też: album o tym tytule.

Queen
Koncert we Frankfurcie nad Menem (1984)
Rok założenia	1970
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	rock, hard rock, heavy metal, pop-rock, glam rock, rock progresywny, rock psychodeliczny
Wytwórnia płytowa	EMI Elektra Capitol Hollywood Parlophone
Aktualni członkowie
Brian May Roger Taylor
Byli członkowie
Freddie Mercury John Deacon
Strona internetowa

Queen^(*) – brytyjski zespół rockowy utworzony w 1970 r. Według wielu znawców, jedna z najważniejszych grup muzycznych w historii.

Zaliczenie Queen do jakiegokolwiek stylu jest trudne ze względu na wyjątkowość brzmienia. Najczęściej muzykę charakteryzuje się jako melodyjny rock, część kompozycji charakteryzuje hard rock, a także glam rock. W wielu utworach grupy daje się zauważyć wpływy rocka progresywnego oraz muzyki pop.

Grupa Queen wypracowała łatwo rozpoznawalne brzmienie, oparte na melodyjnej grze gitary elektrycznej, ostro grającej sekcji rytmicznej oraz bardzo charakterystycznym i technicznie poprawnym śpiewie. Grupa Queen nie stroniła od muzycznej groteski. Muzyczne i pozamuzyczne ekstrawagancje (takie jak przyjęcia na kilkaset osób czy kobiece przebrania w teledyskach), muzyczna integralność, pełne profesjonalizmu koncerty, a przede wszystkim utwory, pod wszelkimi względami dopięte na ostatni guzik przyczyniły się do popularności zespołu.

W 2001 grupa Queen została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame w USA, a 11 listopada 2004 do Hall of Fame w Wielkiej Brytanii.

Spis treści

1 Członkowie zespołu
2 Losy zespołu
3 Sukcesy grupy
- 3.1 Albumy
- 3.2 Przeboje
4 Dyskografia zespołu Queen
5 Ciekawostki
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Członkowie zespołu

Freddie Mercury (prawdziwe nazwisko Farrokh Bulsara) w 1970 r. dołączył do Rogera Taylora (prawdziwe nazwisko Meddows-Taylor) i Briana Maya, członków rozpadającej się formacji Smile. Rozpad po odejściu poprzedniego wokalisty, Tima Staffella, zaowocował również zmianą nazwy zespołu na Queen. Czwartym stałym członkiem zespołu został w 1971 r. John Deacon. Przed jego dołączeniem do grupy jej członkami było kolejno dwóch basistów: Mike Grose oraz Barry Mitchell.

Zespół przez cały okres swej aktywności zachował wyjątkową stabilność składu:

John Deacon – gitara basowa,gitara rytmiczna, gitara akustyczna, śpiew, instrumenty klawiszowe, okazyjnie kontrabas (zawiesił swój czynny udział w zespole w 2003 w liście do Rogera Taylora)
Brian May – gitara, instrumenty klawiszowe, śpiew
Freddie Mercury – śpiew, instrumenty klawiszowe, okazyjnie gitara (zmarł w 1991)
Roger Taylor – perkusja,instrumenty klawiszowe,okazyjnie gitara basowa, śpiew

Zespół, mimo śmierci Mercury’ego (24 listopada 1991), nie rozwiązał się. Od 2004 Brian May i Roger Taylor współpracują z Paulem Rodgersem i działają pod szyldem Queen + Paul Rodgers. Rodgers nie jest formalnym członkiem Queen.

[edytuj] Losy zespołu

W marcu 1996 Polskę odwiedzili Roger Taylor i Brian May odebrali nagrodę Fryderyk'95 za Najlepszy Album Zagraniczny - Made in Heaven. Uroczystość odbyła się w Teatrze Polskim 19 marca. Następnego dnia zwiedzali Warszawę.

Od 1997 r. John Deacon przestał się udzielać w projektach Queen. Pozostali członkowie (Brian May i Roger Taylor) jako Queen udzielali się w przeróżnych projektach związanych z zespołem (występy z Robbiem Williamsem, musical We Will Rock You).

Od 2002 w Londynie jest wystawiany musical We Will Rock You, bazujący na przebojach zespołu. W związku z wielkim sukcesem przedstawienia swoich wersji musicalu doczekały się: Hiszpania, Rosja, Niemcy, RPA, Australia, Japonia, USA, Szwajcaria oraz Kanada.

W roku 2005 May i Taylor wyruszyli w pierwszą od 1986 r. trasę koncertową jako Queen z wokalistą Paulem Rodgersem i basistą Dannym Mirandą, drugim gitarzystą Jamie'em Mosesem i klawiszowcem Spike'em Edneyem. Kontrowersje wzbudził nie tylko fakt występowania pod szyldem Queen, ale i koncert w Rzymie 4 kwietnia (w dwa dni po śmierci Jana Pawła II, podczas żałoby narodowej ogłoszonej we Włoszech). Artyści nie zgodzili się na odwołanie koncertu. Koncerty trasy Queen on Tour odbywały się we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Austrii, Czechach, Niemczech, Węgrzech, Szwecji, Holandii, Belgii i Wielkiej Brytanii.

Kolejnym etapem trasy koncertowej były koncerty na otwartych arenach: stadionach i parkach. Koncert z 8 lipca 2005 w Hyde Parku został przeniesiony na 14 lipca w wyniku zamachów w Londynie z 7 lipca 2005. Zespół oddał hołd ratownikom w trakcie koncertu w Hyde Parku. Kolejną częścią trasy były koncerty w USA i Japonii w październiku i listopadzie. Jeden z koncertów w Tokio został nagrany w celu wydania DVD.

W marcu i kwietniu 2006 r. zagrali 23 koncerty w USA i Kanadzie z Paulem Rodgersem.

25 maja 2006 r. Queen otrzymało nagrodę VH1 Rock Honors, gala z uroczystości została pokazana w amerykańskiej wersji VH1 30 maja 2006. W czasie grali Queen w składzie Brian May i Roger Taylor wystąpili z Paulem Rodgersem i Foo Fighters.

Ostatnim wydawnictwem jest DVD i CD Queen Rock Montreal, zapis koncertu z listopada 1981 roku. Po raz pierwszy, wydawnictwo sygnowane nazwą Queen pojawiło się również w standardzie Blu-ray.

30 listopada 2007 ukazał się darmowy singel Queen + Paul Rodgers z utworem Say it's not true. Piosenka została napisana w 2003 roku przez Rogera Taylora, a ponownie nagrana i wydana z okazji Światowego Dnia AIDS. 31 grudnia utwór w nowym mixie plus teledysk ukaże się na charytatywnym singlu na rzecz fundacji Nelsona Mandeli "46664".

20 września 2008 w Gdańsku miał się odbyć koncert promocyjnej trasy The Cosmos Rocks Queen + Paul Rodgers w ramach Przestrzeni Wolności koncertów organizowanych przez Fundację Gdańską. Koncert został odwołany związku z problemami ze sponsorem. 1 września 2008 jest zapowiadana premiera nowego studyjnego albumu Queen + Paul Rodgers pod tyułem The Cosmos Rocks. Jest to pierwsza płyta studyjna nagrana po śmierci Mercury'ego. Na jesieni odbędzie się trasa koncertowa The Cosmos Rocks obejmująca Europe, Bliski Wschód i Amerykę Południową. 4 kwietnia w programie Happy Hour Ala Murray'a odbyła się premiera utworu C-Lebrity z nadchodzącego nowego albumu Queen + Paul Rodgers.

[edytuj] Sukcesy grupy

Grupa Queen spędziła aż 1322 tygodnie na UK Albums Chart, spychając na pozycję drugą dotychczasowych liderów – zespół The Beatles (1293 tygodnie). Kolejne trzy miejsca zajęli: Elvis Presley (1280 tygodni), U2 (1150 tygodni) oraz Dire Straits (1136 tygodni).

Statystyki opublikowane zostały przez wydawnictwo Guiness World Record. Wydawca David Roberts powiedział: Jest to niesamowity wyczyn, biorąc pod uwagę fakt, że kariera Queen na liście jest o wiele krótsza niż The Beatles i Presleya.

Nagrody:

1973.07 – Złota Płyta – LP "Queen"
1974.03 – Złota Płyta – LP "Queen II"
1974.10 – Srebrna Płyta – SP "Killer Queen"/"Flick of the wrist"
1974.11 – Złota Płyta – LP "Sheer heart attack"
1975.10 – Platynowa Płyta – SP "Bohemian rhapsody"/"I'm in love with my car"
1975.12 – Platynowa Płyta – LP "A night at the opera"
1976.07 – Srebrna Płyta – SP "You're my best friend"/"'39"
1976.11 – Srebrna Płyta – SP "Somebody to love"/"White man"
1976.12 – Złota Płyta – LP "A day at the races"
1977.10 – Złota Płyta – SP "We are the champions"/"We will rock you" (platyna w USA)
1977.10 – Złota Płyta – LP "News of the world"
1978.10 – Złota Płyta – SP "Fat bottomed girls"/"Bicycle race"
1978.11 – Złota Płyta – LP "Jazz"
1979.01 – Srebrna Płyta – SP "Don't stop me now"/"In only 7 days"
1979.10 – Złota Płyta – SP "Crazy little thing called love"/"Spread your wings"
1980.06 – Złota Płyta – LP "Tha game"
1980.11 – Srebrna Płyta – SP "Flash"/"Football fight"
1980.12 – Złota Płyta – LP "Flash Gordon"
1981.10 – Srebrna Płyta – SP "Under pressure"/"Soul brother"
1982.05 – Złota Płyta – LP "Hot space"
1984.01 – Srebrna Płyta – SP "Radio GaGa"/"I go crazy"
1984.02 – Złota Płyta – LP "The works"
1984.04 – Srebrna Płyta – SP "I want to break free"/"Machines (Or Back to humans)"
1990.02 – BRITS Awards – nagroda za zasługi dla rozwoju muzyki

[edytuj] Albumy

Zarówno longplaye, jak i single grupy, zdobywały szczyty list przebojów i sprzedaży na całym globie. Status platynowej płyty (bądź jej wielokrotność) na dwóch najważniejszych rynkach muzycznych na świecie, w Zjednoczonym Królestwie i w USA, zdobyły następujące albumy Queen: A Night at the Opera, News of the World, The Game, Greatest Hits (jedenastokrotna platyna; spędził aż 450 tygodni na UK Albums Chart), Jazz, The Works, A Kind of Magic (dwukrotna platyna), Live Magic, The Miracle, Innuendo, Greatest Hits II (pięciokrotna platyna) i Made in Heaven (trzykrotna platyna).

W Polsce DVD: The Freddie Mercury Tribute Concert (jednokrotne złoto), Greatest Video Hits (jednokrotna platyna – pierwsza w Polsce za DVD dla wykonawcy muzycznego), Greatest Video Hits II (dwukrotne złoto), Live at Wembley Stadium (jednokrotna platyna), Rock Montreal (jednokrotne złoto); CD: Made in Heaven (jednokrotna platyna), Platinum Collection (jednokrotne złoto).

Potrójne europejskie wyróżnienie Platinum Awards zdobyła Platinum Collection (3 mln sprzedanych egzemplarzy).

[edytuj] Przeboje

Najbardziej znane przeboje zespołu Queen to:

Killer Queen (autor: Freddie Mercury, 1974) – pierwszy duży przebój Queen, dotarł na 2. miejsce list przebojów w Wielkiej Brytanii i na 12. w USA.

Bohemian Rhapsody (autor: Freddie Mercury, 1975) – często uważany za najsłynniejszy utwór Queen, pod wieloma względami rewolucyjny. Między innymi ze względu na połączenie elementów klasycznej rockowej ballady, hard rocka i muzyki operowej. Ponadto jest to jedyny utwór, który wydany dwukrotnie na singlu (w niezmienionej formie) dotarł za każdym razem do pierwszego miejsca brytyjskiej listy przebojów – najpierw w 1975, a później w 1991 r. W USA piosenka dotarła pierwotnie na 9. miejsce, zaś w roku 1992 osiągnęła pozycję 2. Dodatkowo był pierwszym w historii utworem trwającym powyżej pięciu minut, który został zagrany w radiu.

Somebody to Love (autor: Freddie Mercury, 1976) – Ballada traktująca o miłości. Ulubiona piosenka Freddiego.

Tie Your Mother Down (autor Brian May, 1976) utwór typowo hardrockowy z płyty A Day At The Races, Znany głównie z koncertów Queen, na których był grany od początku swego istnienia do ostatniego koncertu, bardzo lubiany przez publiczność, zawiera wszystkie charakterystyczne cechy hardrockowego grania Queen.

We Will Rock You (autor: Brian May, 1977) – ta piosenka razem z poniższą są po dziś dzień nieoficjalnymi hymnami spotkań sportowych na całym świecie.

We Are the Champions (autor: Freddie Mercury, 1977) – klasyczna ballada, którą Queen zamykał swoje koncerty; jeden z największych amerykańskich przebojów grupy, który stał się obowiązkową pozycją imprez sportowych, graną zawsze po zakończeniu rywalizacji.

Don't Stop Me Now (autor: Freddie Mercury, 1978) – utwór uznany przez program BBC "TOPGEAR" najlepszą piosenką drogi.

Crazy Little Thing Called Love (autor: Freddie Mercury, 1979) – pierwszy numer 1 Queen w USA; Mercury podobno napisał go w wannie podczas kąpieli.

Another One Bites the Dust (autor: John Deacon, 1980) – wymowna piosenka w stylu soul/disco, która największą popularność zyskała w USA (1. miejsce na listach). Była wówczas grana nawet przez "czarne" stacje radiowe, co rzadko się przytrafia białym muzykom.

Under Pressure (autor: Queen + David Bowie, 1981) – drugi po Bohemian Rhapsody brytyjski numer jeden grupy; rezultat "jam session" z Davidem Bowie.

Radio Ga Ga (autor: Roger Taylor, 1984) – w teledysku do utworu wykorzystano fragmenty niemieckiego filmu science-fiction Metropolis Fritza Langa.

I Want to Break Free (autor: John Deacon, 1984) – teledysk nakręcony do tej piosenki jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie. Z drugiej jednak strony sam teledysk nie był zbyt popularny w USA ze względu na członków grupy przebranych w nim za kobiety. Ponadto teledysk był parodią postaci z brytyjskiej opery mydlanej.

Hammer to Fall (Autor Brian May 1984) typowy gitarowy kawałek z klipem z koncertu.

Who Wants to Live Forever (autor: Brian May, 1986) – symfoniczna ballada o życiu napisana specjalnie na prośbę Russella Mulcahy’ego do wykorzystania w jego filmie Nieśmiertelny z Christopherem Lambertem w roli głównej.

A Kind of Magic (autor: Roger Taylor, 1986) – przebój z 1986 r., prezentuje bardziej popowe oblicze zespołu.

Friends Will Be Friends (autor Freddie Mercury & John Deacon 1986) Typowa ballada. Teledysk z udziałem fan clubu Queen. Utwór posłużył jako podkład muzyczny do reklamy piwa Lech.

I Want It All (autor: Brian May, 1989) – powrót do rockowego brzmienia i na szczyty list przebojów.

The Miracle (autor: Queen, 1989) – wielki przebój, typowa ballada, teledysk z udziałem czworga młodych chłopców, którzy wcielili się w muzyków Queen na scenie. Prawdziwi muzycy pojawiają się dopiero w finale klipu.

Breakthru (autor: Freddie Mercury, 1989) utwór w rytm pędzącego pociągu z muzykami jadącymi nim w klipie. Całość bardzo harmonicznie się układa i świetnie współgra.

Innuendo (autor: wspólna praca zespołu, 1991) – bardzo poważny w swojej wymowie utwór, swoją długością i skomplikowaną konstrukcją przywodzący na myśl słynną Bohemian Rhapsody; na liście przebojów w Wielkiej Brytanii zadebiutował od razu na pierwszym miejscu. Nagrany przy współudziale Steve'a Howe'a – gitarzysty zespołu Yes. Teledysk równie skomplikowany i ciekawy bo wykorzystujący sześć technik animacji zdobył wiele nagród, między innymi za najlepszy teledysk roku 1991.

The Show Must Go On (autor: Brian May, 1991) – sztandarowa, pożegnalna piosenka zespołu, która wbrew pozorom nie została napisana przez Mercury’ego, ale przez gitarzystę Briana Maya. Ten utwór zamykał ostatnią płytę Queen wydaną za życia wokalisty.

I'm Going Slightly Mad (autor: Freddie Mercury, 1991) – czarno-biały teledysk, Freddie Mercury z grubą warstwą makijażu na twarzy i peruką na głowie (wokalista Queen był wtedy bardzo chory, przedostatni teledysk z jego udziałem przed jego przedwczesną śmiercią) utwór grany na syntezatorze z interesująca solówką na gitarze elektrycznej.

These Are The Days Of Our Lives (autor: Queen, 1991) – ostatni teledysk z udziałem Freddiego. Występuje w dwóch wersjach. Wersja amerykańska zawiera sekwencje animowane. Utwór stanowi pożegnanie chorego Freddiego z fanami.

Heaven for Everyone (autor: Roger Taylor, 1995) – największy przebój z ostatniej płyty Queen, Made in Heaven, wydanej cztery lata po śmierci Mercury’ego.

Too Much Love Will Kill You (autor: Brian May, 1988?) – pierwsze publiczne wykonanie nastąpiło w 1992 r. na The Freddie Mercury Tribute Concert, gdzie śpiewał ją Brian May. Następnie piosenka ukazała się na solowym albumie Maya Back to the Light. Dopiero w 1995 r. wersja śpiewana przez Freddiego została wydana w ramach albumu Made In Heaven.

A Winter's Tale – ballada, ostatnia skomponowana przez Mercury’ego piosenka (na 6 tygodni przed śmiercią w 1991 r.).

[edytuj] Dyskografia zespołu Queen

[edytuj] Albumy studyjne

1973 Queen
1974 Queen II
1974 Sheer Heart Attack
1975 A Night at the Opera
1976 A Day at the Races
1977 News of the World
1978 Jazz
1980 The Game
1980 Flash Gordon (album z muzyką do filmu)
1982 Hot Space
1984 The Works
1986 A Kind of Magic
1989 The Miracle
1991 Innuendo
1995 Made In Heaven
2008 The Cosmos Rocks (album z Paulem Rodgersem)

[edytuj] Albumy koncertowe

1979 Live Killers (podwójna składanka koncertowa)
1986 Live Magic (składanka koncertowa)
1992 Live at Wembley '86 (podwójny album)
2004 Queen on Fire - Live at the Bowl (podwójny album)
2005 Return of the Champions (podwójny album z Paulem Rodgersem)
2006 Live At The Bowl (podwójny album)
2007 Queen Rock Montreal (2xCD/3xLP)

[edytuj] Składanki

1980 The best of Queen wyd. Polska
1981 Greatest Hits
1989 Queen at the Beeb (osiem nagrań dla Radio 1 zarejestrowanych w 1973 r.)
1991 Greatest Hits II
1992 Greatest Hits wyd. USA
1992 Classic Queen wyd.USA
1995 Queen at the BBC wyd. USA (osiem nagrań dla Radio 1 zarejestrowanych w 1973 r.)
1997 Queen Rocks
1999 Greatest Hits III
2000 The Platinum Collection: Greatest Hits I, II & III
2004 Jewels wyd. Japonia
2004 Greatest Hits (We Will Rock You Edition) wydanie USA
2005 Jewels II wyd. Japonia
2006 Stone Cold Classics wyd. USA
2007 The A-Z Of Queen, Volume 1 wyd.USA
2008 Queen In Vision 2008 wyd. Japonia

[edytuj] Boxy

1985 The Complete Works - Box wydany 5.12.1985r. w ograniczonym nakładzie. Zawierający wszystkie płyty zespołu wydane do 1985 roku oprócz Greatest Hits, maxi-singel Complete Vision z następującymi utworami: One Vision, Soul Brother, Human Body, I Go Crazy, See What A Fool I've Been, Thank God It's Christmas i Blurred Vision oraz dodatkowo dwa kolorowe wydawnictwa opisujące dorobek nagraniowy i koncertowy grupy.
1992 Box of Tricks - Box wydany 11.05.1992r. rozprowadzany wyłącznie drogą pocztową. Zawierał kasetę VHS z koncertem zespołu w Rainbow Theatre w Londynie, w 1974 roku, płytę CD lub kasetę z remiksami dwunastu utworów, czarną koszulkę z nazwą zespołu, odznakę, naszywkę, plakat z reprodukcjami okładek singli i albumów Queen i książkę z fotografiami grupy.
1994 Greatest Hits I & II
1998 The Crown Jewels wyd. USA
2000 The Platinum Collection: Greatest Hits I, II & III
2005 A Night at the Opera (Kolekcjonerska edycja DVD i CD z okazji 30 rocznicy wydania albumu)

[edytuj] Single

1973 Keep Yourself Alive / Son And Daughter wyd. UK, USA, Japonia
1974 Liar (edit) / Doing Alright wyd. USA
1974 Seven Seas Of Rhye / See What A Fool I've Been wyd. UK, USA
1974 Killer Queen / Flick Of The Wrist wyd. UK, USA
1975 Now I'm Here / Lily Of The Valley wyd. UK
1975 Bohemian Rhapsody / I'm In Love With My Car wyd. UK, USA
1976 You're My Best Friend / '39 wyd. UK, USA
1976 Somebody To Love / White Man wyd. UK, USA
1977 Tie Your Mother Down / You And I wyd. UK
1977 Tie Your Mother Down / Drowse wyd. USA
1977 The First EP – Good Old Fashioned Lover Boy, Death On Two Legs, Tenement Funster, White Queen wyd. UK
1977 We Are the Champions / We Will Rock You wyd. UK, USA
1978 Spread Your Wings / Sheer Heart Attack wyd. UK
1978 Bicycle Race / Fat Bottomed Girls wyd. UK, USA
1979 Don't Stop Me Now / In Only Seven Days wyd. UK
1979 Don't Stop Me Now / More Of That Jazz wyd. USA
1979 Love of My Life (live) / Now I'm Here (live) wyd. UK
1979 We Will Rock You (live) / Let Me Entertain You (live) wyd. USA
1979 Crazy Little Thing Called Love / We Will Rock You (live) wyd. UK
1979 Crazy Little Thing Called Love / Spread your wings (live) wyd. USA
1980 Save Me / Let Me Entertain You (live) wyd. UK
1980 Play The Game / A Human Body wyd. UK, USA
1980 Another One Bites The Dust / Dragon Attack wyd. UK
1980 Another One Bites The Dust / Don't Try Suicide wyd. USA
1980 Flash / Football Fight wyd. UK
1981 Flash / Football Fight wyd. USA
1981 Under Pressure / Soul Brother wyd. UK, USA
1982 Body Language / Life Is Real wyd. UK, USA
1982 Las Palabras De Amor / Cool Cat wyd. UK
1982 Back Chat (remix) / Staying Power wyd. UK
1982 Back Chat (extended remix) / Staying Power wyd. UK, USA
1984 Radio Ga Ga / I Go Crazy wyd. UK, USA
1984 I Want To Break Free / Machines wyd. UK, USA
1984 It's A Hard Life / Is This The World We Created wyd. UK, USA
1984 Hammer To Fall / Tear It Up wyd. UK, USA
1984 Thank God It's Christmas / Man On The Prowl, Keep Passing The Open Windows wyd. UK, USA
1985 One Vision / Blurred Vision wyd. UK, USA
1986 Princes Of The Universe / A Dozen Red Roses For My Darling wyd. USA, Japonia, Australia
1986 A Kind of Magic / A Dozen Red Roses For My Darling wyd. UK
1986 A Kind of Magic / Gimme The Prize wyd. USA
1986 Friends Will Be Friends / Seven Seas Of Rhye wyd. UK
1986 Who Wants To Live Forever / Killer Queen wyd. UK
1986 Under Pressure (Live Version) / Live Medley wyd. UK
1989 I Want It All / Hang On In There wyd. UK, USA
1989 Breakthru / Stealin wyd. UK
1989 Breakthru / I Want It All wyd. USA
1989 The Invisible Man / Hijack My Heart wyd. UK
1989 Scandal / My Life Has Been Saved wyd. UK, USA
1989 The Miracle / Stone Cold Crazy (live) wyd. UK
1989 The Miracle / Stone Cold Crazy (live)/ My melancholy blues (live) wyd. UK
1991 Innuendo / Bijou wyd. UK
1991 Innuendo / Bijou/ Under Pressure wyd. UK
1991 I'm Going Slightly Mad / The Hitman wyd. UK
1991 I'm Going Slightly Mad / The Hitman / Lost Opportunity wyd. UK
1991 Headlong / All Gods People wyd. UK
1991 Headlong / All God's People / Mad The Swine wyd. UK
1991 The Show Must Go On / Keep Yourself Alive wyd. UK
1991 The Show Must Go On / Keep Yourself Alive/ Queen Talks wyd. UK
1991 The Show Must Go On / Keep Yourself Alive/ Queen Talks/ Body Language wyd. UK
1991 The Show Must Go On / Now I'm here / Fat bottomed girls / Las Palabras De Amor wyd. UK
1991 Bohemian Rhapsody / These Are The Days Of Our Lives wyd. UK
1995 Heaven For Everyone / It's A Beautiful Day wyd. UK
1995 Heaven For Everyone (Single Version)/ Keep Yourself Alive / Seven Seas Of Rhye / Killer Queen wyd. UK, USA, Japonia, Holandia, Włochy, Francja
1995 A Winter's Tale / Thank God It's Christmas / Rock In Rio Blues wyd. UK, Holandia
1995 A Winter's Tale / Now I'm Here / You're My Best Friend / Somebody To Love wyd. UK, Holandia
1996 Too Much Love Will Kill You / WWRY / We Are The Champions wyd. UK, USA, Holandia, Włochy
1996 Let Me Live / Fat Bottomed Girl / Bicycle Race wyd. UK, Holandia, Włochy
1996 You Don't Fool Me / remix wyd. UK
1998 No-One But You/ Tie Your Mother Down/ We Will Rock You (Rick Rubin Ruined Remix)/ Gimme The Prize (Instrumental Remix for The Eye) wyd. UK, Japonia, Holandia
1998 Another One Bites The Dust (New LP Version)/ Another One Bites The Dust (Team 1 Black Rock Star Main Pass Mix)/ Another One Bites The Dust (Team 1 Black Rock Star Radio Edit) wyd. UK
1999 Under Pressure (Rah Remix Edit)/ Bohemian Rhapsody wyd. UK, Francja
1999 Under Pressure (Rah Remix Edit)/ Bohemian Rhapsody/ Thank God It's Christmas wyd. UK, Francja
1999 Under Pressure (Rah Remix Edit)/ Under Pressure (Knebworth Mix)/ Under Pressure (Mike Spencer Mix) wyd. UK, Francja
2000 We Will Rock You (with Five) wyd. UK, Australia
2003 Flash (Vanguard Remix) wyd. UK, Niemcy, Włochy
2005 Reaching Out / Tie Your Mother Down (live)/ Fat Bottomed Girls (live)

Spis zawiera wybrane single, wiele wydawnictw ma wiele odmian regionalnych lub wersji zawartości.

[edytuj] DVD i VHS

1981 Greatest Flix (VHS z teledyskami)
1984 The Works EP (VHS z teledyskami)
1984 We Will Rock You (VHS z koncertem z Montrealu '81)
1985 Live In Rio (VHS z koncertem)
1986 Live at Wembley Stadium (DVD z koncertem)
1986 Who Wants To Live Forever (VHS z teledyskami)
1987 Live In Budapest (VHS z koncertem)
1987 Bohemian Rhapsody (VHS z teledyskami)
1987 The Magic Years (potrójny VHS z dokumentem)
1989 Rare Live (VHS koncertowy)
1989 The Miracle EP(VHS z teledyskami)
1990 Queen At Wembley (VHS z koncertem)
1991 Greatest Flix II (VHS z teledyskami)
1991 Box of Flix (podwójny VHS z teledyskami)
1992 Classic Queen wyd. USA (VHS z teledyskami)
1992 Greatest Hits wyd. USA (VHS z teledyskami)
1992 Live at the Rainbow (VHS z koncertem)
1992 The Freddie Mercury Tribute Concert for AIDS Awareness (podwójny VHS z koncertem)
1992 Final Concert Live In Japan wyd. Japonia (VHS z koncertem)
1995 Champions Of The World (VHS z dokumentem)
1996 Made In Heaven - The Films (VHS z teledyskami)
1998 Queen Rocks (VHS z teledyskami)
1999 Greatest Flix III (VHS z teledyskami)
2001 We Will Rock You wyd. USA
2002 The Freddie Mercury Tribute Concert for AIDS Awareness (podwójne DVD koncertowe)
2002 Greatest Video Hits 1(podwójne DVD z teledyskami)
2002 A Night At The Opera (DVD-Audio)
2003 Live At Wembley Stadium (podwójne DVD koncertowe)
2003 Greatest Video Hits 2 (podwójne DVD z teledyskami)
2003 The Game (DVD-Audio)
2003 Made in Heaven - The Films (DVD z teledyskami)
2004 Queen on Fire - Live at the Bowl (podwójne DVD koncertowe)
2004 Queen Jewels wyd. Japonia (DVD z teledyskami)
2004 We Are the Champions: Final Live in Japan wyd. Japonia (DVD koncertowe)
2005 Return of the Champions (podwójny DVD koncertowe z Paulem Rodgersem)
2006 The Making of A Night at the Opera
2006 Super Live in Japan wyd. Japonia (podwójne DVD koncertowe z Paulem Rodgersem)
2007 Queen Rock Montreal (1xDVD/2xDVD z koncertem)

[edytuj] Ciekawostki

Angielskie słowo queen dosłownie oznacza królowa, jednak w slangu brytyjskim oznacza również rzucającego się w oczy homoseksualistę płci męskiej (odpowiednikiem amerykańskim jest słowo queer, zobacz też: drag queen). Prawdopodobnie Freddie, wymyślając nazwę dla zespołu, zdecydował się na słowo Queen między innymi ze względu na jego dwuznaczność.

Powstał musical zatytułowany We Will Rock You, wykorzystujący utwory zespołu Queen. Musical jest grany w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Hiszpanii, RPA. Wystawiano go również w USA, Japonii, Rosji, Australii. Kolejne inscenizacje są planowane we Włoszech, Szwajcarii, Kanadzie.

Według Księgi Rekordów Guinnessa oficjalny fanklub Queen jest najdłużej działającym fanklubem grupy rockowej.

W Polsce utwór These are the days of our lives najdłużej (52 tygodnie) utrzymywał się na Liście Przebojów radiowej Trójki, w tym zdołał obronić pierwsze miejsce 14 tygodni z rzędu.

W 1975 r., album "A Night At The Opera" był najdroższym kiedykolwiek zrobionym albumem.

Queen był pierwszą grupą, której udało się zamieścić cztery albumy na liście "UK top 20" jednocześnie.

W Wielkiej Brytanii na liście najlepiej sprzedawanych albumów w 1991 r. płyta "Greatest Hits II" zajęła pozycję 3, wznowione "Greatest Hits I" miejsce 25, a "Innuendo" dopiero 31.

Grupa w 1992 r. spędziła najwięcej tygodni na listach przebojów, niż jakikolwiek inny artysta. W sumie spędzili 128 tygodni. W 1987 r. spędzili 117 tygodni na listach, a w 1986 r. 107 tygodni.

Queen był pierwszą grupą, która miała 2 albumy i 2 single na 1 miejscu poza granicami UK w tym samym roku.

Płyta "Greatest Hits II" znalazła się na 12 miejscu pod względem najlepiej sprzedających się albumów w W. Brytanii w okresie 1990-1999. Sprzedano 2,260,000 kopii płyt. "Made In Heaven" znalazła się na pozycji 56, z ilością 1,320,000 sprzedanych płyt w UK.

Queen był pierwszą grupą, która miała 10 albumów na liście UK top 100.

Queen znalazł się wśród 50 wykonawców, którym udało się do 2005 r. sprzedać od 100 do 250 milionów płyt. 11 artystom udało się sprzedać więcej niż 250 mln kopii płyt, m.in.: Abba, Led Zeppelin, The Beatles czy Elvis Presley.

Płyta "Greatest Hits" była jedną z najczęściej kupowanych płyt w historii Wielkiej Brytanii.

Płyta "Greatest Hits" znalazła się na pozycji 3 pod względem najdłużej przebywających albumów na liście UK Top Albums – 338 tygodni.

Do końca 1980 r., grupa sprzedała 45 mln albumów. W samym 1986 r., tylko w Wielkiej Brytanii sprzedano 1.774.991 kopii płyt. Na początku lat 90. grupa sprzedała ok. 90 mln, w 1996 r. – 150 mln, do teraz sprzedali ok. 300 mln płyt oraz 180 mln singli. W USA w przeciągu 30 lat grupa sprzedała 31,5 mln krążków.

Grupa zajęła 14 pozycję w rankingu "najwięcej płyt na pozycji #1". Przed Queen uplasowała się grupa Abba na 9 miejscu, The Rolling Stones (10) i The Beatles (13). Queen miał dziewięć płyt w UK które zajęły pierwszą pozycję.

"Innuendo" we Włoszech pokryło się dwudziestokrotną platyną (!) za sprzedaż 2 milionów egzemplarzy.

Tylko dwaj artyści zdobyli pierwszą pozycję na listach w czterech różnych dekadach. Cliff Richard (50's-90's), i Queen (70's-00's) utworami: "Bohemian Rhapsody" z 1975 r., "Under Pressure" z 1981 r., "Innuendo" z 1991 r., oraz "We Will Rock You" duet z Five w 2000 r.

The Beatles był jedyną grupą która miała więcej singli w TOP 10' niż Queen. The Beatles mieli ich 27 a Queen - 25.

"Living On My Own" z 1993 r., stał się jedynym singlem Freddiego oraz jedynym singlem jednego z członków Queen który osiągnął #1 miejsce.

Grupie nigdy nie udało się zdobyć pierwszego miejsca tym samym singlem po dwóch stronach Atlantyku. Najbliżej był singel "Crazy Little Thing Called Love", który zdobył #1 w USA i pozycję #2 na Wyspach Brytyjskich.

Bohemian Rhapsody spędził łącznie 14 tygodni na miejscu pierwszym. 9 tygodni w 1975 r. oraz 5 tygodni na przełomie 1991/1992 r. po reedycji singla.

"Bohemian Rhapsody" znalazła się na trzecim miejscu na liście najwięcej sprzedanych singli. Na pierwszym miejscu znalazł się utwór "Candle In The Wind" Eltona Johna z 1997 r. (4,860,000 kopii) na drugim "Do They Know It's Christmas" Band Aid (3,550,000 kopii) oraz "Bohemian Rhapsody" z wynikiem 2,130,000 sprzedanych kopii singla.

We wrześniu 2005 r., w międzynarodowym głosowaniu, 700 tys. ludzi na świecie wybrało "We Are The Champions" na ulubiony utwór.

W 2004 r. została ogłoszona lista najlepszych zespołów wszech czasów. W rankingu brano pod uwagę wyniki sprzedaży albumów i biletów koncertowych. Pierwsze miejsce zdobyła brytyjska grupa Pink Floyd. Legendarna grupa sprzedała 23,3 miliony egzemplarzy albumu "The Wall" oraz wystąpiła przed 125 tysięczną widownią w Kebworth Castle. Queen zajęło 5 pozycję.

w 2005 r. po raz pierwszy w historii grupa Queen wyprzedziła The Beatles w zestawieniu obejmującym liczbę tygodni spędzonych na brytyjskiej liście przebojów. Oto pełna dziesiątka z "The Book of British Hit Singles and Albums" (w nawiasie liczba tygodni na brytyjskiej liście przebojów): 1. Queen (1322 tygodnie), 2. The Beatles (1293), 3. Elvis Presley (1280), 4. U2 (1150), 5. Dire Straits (1136), 6. Simon And Garfunkel (1114), 7. Madonna (1032), 8. David Bowie (1005), 9. Elton John (989), 10. Michael Jackson (966).