Burunduk

Z Wikipedii

Burunduk
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Szczep	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Rodzina	wiewiórkowate
Gatunek	burunduk
Nazwa systematyczna
Tamias (Eutamias) sibiricus
(Laxmann, 1769)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Burunduk (Tamias (Eutamias) sibiricus) - gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych.

[edytuj] Występowanie

Północna Azja od centralnej Rosji do Chin, Korei i północnej Japonii (Hokkaido). Również Ameryka Północna. Introdukowana do parków centralnej i wschodniej Europy.

[edytuj] Opis

Burunduk jest niewielkim zwierzęciem (długość od czubka nosa do końca ogona wynosi 25 cm, z czego na ogon przypada 18 cm; waga ok. 100-125 g). Długość życia sięga średnio 5-6 lat, w niewoli nawet do 10 (maksymalnie 18 lat). Posiada dość długi, puszysty ogon. Małe, zaokrąglone uszy. Bardzo chwytne i sprawne przednie łapy. Charakterystyczne umaszczenie: brunatno szare, strona brzuszna jasno żółta lub biała. Na głowie, grzbiecie i bokach podłużne, ciemne pasy (5 na grzbiecie).

Występują odmiany barwne:

• jasna (pstra, cynamonowa),
• biała (ang. Black Eyed White)
• albinotyczna.

Burunduki są zwierzętami o aktywności dziennej, prowadzącymi bardzo ruchliwy tryb życia. Są bardzo czujne, ostrzegają się wzajemnie dźwiękami podobnymi do ćwierkania ptaków. Do tego, podobnie jak chomiki, posiadają specjalne kieszonki policzkowe, w których szybko umieszczają stosunkowo duże ilości pokarmu, przenoszą go do nory (w niewoli do domku-spiżarni), gdzie może zostać spokojnie skonsumowany, bądź zmagazynowany. W związku z kopaniem nor i spędzaniu większości życia na ziemi, zalicza się burunduki do wiewiórek naziemnych.

Jako zwierzę towarzyszące potrzebuje zajęcia, a przy tym jest dość trudny w oswojeniu i nie przepadający za głaskaniem, czy przytulaniem. Nie jest to najtrafniejszy wybór, jeśli szukamy zwierzaczka dla młodszych dzieci.

[edytuj] Odżywianie

Żywi się nasionami, głównie limby syberyjskiej, oraz owadami. Na zimę gromadzi pokarm w norach pod korzeniami drzew.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny zoologii. Jeśli możesz, rozbuduj go.