Carl Hauptmann
Z Wikipedii
Carl Hauptmann (ur. 11 maja 1858 w Szczawnie-Zdroju, zm. 4 lutego 1921 w Szklarskiej Porębie), pisarz niemiecki.
Brat Gerharta. Karierę pisarską rozpoczął w roku 1893 wydając rozprawę krytyczną „Die Metaphysik in der modernen Physiologie”, wkrótce jednak przeszedł do twórczości literackiej, w pierwszych dramatach („Marianne” 1894 i i.) hołdował naturalizmowi, a w wydanych w r. 1897 i 1900 nowelach i poezjach oddał się zadumie i filozoficznym rozważaniom. W powieściach „Mathilde” (1902), „Einhart, der Lächler” (1907), „Ismael Friedmann” (1913) oraz w drobniejszych opowiadaniach i utworach prozą z tego czasu obok bystrej spostrzegawczości występuje głębia myśli, podobnie w dramatach symbolicznych („Die Bergschmiede” (1902), „Des Königs Harfe” (1903), „Die armseligen Besenbinder” (1913), „Der abtrünnige Zar” (1919), „Musik” (1920) oraz w wielkim poemacie „Krieg. Ein Tedeum” (1914), natomiast jego komedie („Rebhühner” (1916), „Tobias Buntschuh” (1916) i i.) utrzymane są w tonie bardziej realistycznym. Często pisał w dialekcie śląskim. Dom i Muzeum Braci Hauptmannów znajduje się w Szklarskiej Porębie. Na miejscowym cmentarzu zachował się jego grób.
