Chalkolit
Z Wikipedii
Chalkolit zwany też eneolitem lub epoką miedzi; jedna z epok prehistorii - okres przejściowy między archeologicznymi epokami kamienia i brązu, w trakcie którego wśród ludów neolitycznych weszły do użycia pierwsze wyroby z metalu, przede wszystkim z miedzi (narzędzia, broń, ozdoby), chociaż nadal w powszechnym użyciu były narzędzia wyrabiane z kamienia i krzemienia.
Czas trwania eneolitu był zróżnicowany terytorialnie. W Polsce pierwsze wytwory z miedzi pojawiły się w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e. w kulturze lendzielskiej i grupach kultury polgarskiej, jednak w porównaniu z terenami naddunajskimi i południowoeuropejskimi są to znaleziska niezbyt liczne i głównie z importu, aczkolwiek są również znane ślady rodzimego odlewnictwa i kucia miedzi (Złota k. Sandomierza).
W Egipcie chalkolit trwał w latach między 5500-3100 p.n.e.. W Europie (Kultura Vinča)odkryto przemślny warsztat hutnictwa miedzi z kominem i rurami napowietrzjącymi datowany na ten sam początkowy okres. Znaleziono ozdobne miedzine figurki.[1]
Nazwa pochodzi od gr. chalkós - miedź
