Challenger 2

Z Wikipedii

Challenger 2 to czołg podstawowy produkcji brytyjskiej pochodzący z I połowy lat 90. Powstał on na bazie doświadczeń zebranych na swoim poprzedniku, czyli Challengerze 1. Miał on zastąpić w niedalekiej przyszłości swojego poprzednika. Należy do trzeciej generacji czołgów. Armia brytyjska swoje pierwsze Challengery odebrała 25 lipca 1994 r. Ten typ czołgu zamówiła Wielka Brytania (ok. 200) i Oman (38). Poważnie kupnem tego czołgu jest zainteresowana Arabia Saudyjska.

Spis treści 1 Zastosowanie bojowe 2 Wersje 3 Dane Techniczne 4 Uzbrojenie 5 Linki

[edytuj] Zastosowanie bojowe

Challengery brały udział w operacji w Kosowie oraz w wojnie w Iraku, gdzie wystrzeliły 540 pocisków odłamkowo-burzących oraz 1,9 tony amunicji przeciwpancernej ze rdzeniami ze zubożonego uranu.

[edytuj] Wersje

• Challenger 2E – wersja eksportowa, zmieniona została w nim jednostka napędowa i wyposażenie
• Most samobieżny "Titan" – zbudowany na bazie Challengera
• Czołg saperski "Trojan" – jak wyżej
• DTT (Driver Training Tank) – pojazd szkolenia kierowców, charakteryzuje się oszkloną nadbudówką i brakiem lufy

[edytuj] Dane Techniczne

Challenger 2E:

• Masa – 62,5 tony
• Załoga – 4 osoby
• Szerokość – 352 cm
• Prędkość maks. na drodze – 72 km/h
• Prędkość maks. w terenie – 42 km/h
• Silnik – MTU 883V-12 o mocy 1500 KM

[edytuj] Uzbrojenie

• Armata BAE Systems Rh 120/L55 kalibru 120 mm
• 2 karabiny maszynowe
• Świece zasłony dymnej

[edytuj] Linki

• [1] - dane z oficjalnej strony armi brytyjskiej wraz z wyrażnym zdjęciem czołgu.
• [2] - monografia czołgu w serwisie Militarium.net