Charles Cooley

Z Wikipedii

Charles Horton Cooley (ur. 1864 w Ann Arbor – zm. 1929) - amerykański socjolog, jeden z ważniejszych przedstawicieli tej dyscypliny w Stanach Zjednoczonych, należących do tzw. "drugiego pokolenia" w tym kraju. Od 1904 roku był profesorem na uniwersytecie w Michigan.

Interesował się przede wszystkim mikrosocjologią oraz psychologią społeczną. Za najważniejszy problem socjologii uznał relację jednostki i społeczeństwa. Uważał, że oba te rodzaje bytów są nierozdzielne i stanowią aspekty jednej rzeczywistości.

Najbardziej interesujące dla Cooleya było określenie w jaki sposób człowiek zdobywa w ciągu swego rozwoju ludzka naturę. Według niego jednostka ludzka staje się w pełni człowiekiem, dopiero gdy ukształtuje swą jaźń, refleksyjne przekonanie o sobie samym. Samoocena jednostki zależy od reakcji innych ludzi na jej czyny. Gdy reakcje te są pozytywne, samoocena się poprawia, gdy negatywne, obniża. Ukształtowana jaźń odzwierciedlona skutkuje konformistycznym postępowaniem, gdyż jednostka pragnąc uzyskać wysoką samoocenę, spełnia oczekiwania innych ludzi. Jest to efekt skutecznej socjalizacji i kontroli społecznej. Nabywanie jaźni odzwierciedlonej dokonuje się najpełniej w grupach pierwotnych (w rodziny, grupy rówieśniczej i grupy sąsiedzkiej), będących pierwszymi grupami społecznymi z jakimi styka się dziecko.

Zauważył, że wraz z ewolucja społeczeństw postępuje depersonalizacja stosunków społecznych, co objawia się tym, ze jednostki nie komunikują się ze sobą, jak w grupach pierwotnych "całą osobą", lecz tylko częścią tej osoby.

W Social Organization przeciwstawił pojęcie klasy i kasty. W przypadku społeczeństwa podzielonego na kasty jednostka może należeć do jednej kasty, w społeczeństwie opartym o "klasy otwarte" jednostka może należeć do wielu klas.

Cooley był tzw. socjologiem gabinetowym, nie prowadził prawie w ogóle własnych badań empirycznych, ani nie śledził prac badawczych innych socjologów, wolał odwoływać się do literatury i potocznej obserwacji. Nie przykładał także wagi do metodologii, która według niego mogła prowadzić do dogmatyzmu, a także krytykował rozwijające się wówczas metody statystyczne.

[edytuj] Bibliografia

• Human Nature and Social Order (1902),
• Social Organization (1909),
• Social Process (1918).