Chlamydomonas reinhardtii
Z Wikipedii
| Chlamydomonas reinhardtii | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Gromada | zielenice |
| Klasa | zielenice właściwe |
| Rząd | Chlamydomonadales |
| Rodzina | zawłotniowate |
| Rodzaj | zawłotnia |
| Gatunek | Chlamydomonas reinhardtii |
| Nazwa systematyczna | |
| Chlamydomonas reinhardtii P.A.Dang. | |
Chlamydomonas reinhardtii - jednokomórkowa zielenica o średnicy 10 μm, pływająca przy pomocy dwóch wici.
Występowanie i budowa podobna do innych zielenic rodzaju zawłotnia (Chlamydomonas). Występuje w pospolicie wodach słodkich, wilgotnych glebach.
Szczep c137 (mt+) wyizolowany w 1945 r. w pobliżu Amherst, Massachusetts, USA jest jednym z modelowych organizmów badań biologicznych.
Chlamydomonas reinhardtii posiada jeden chloroplast. Energię w świetle zdobywa poprzez fotosyntezę. W ciemności wykorzystuje octan jako źródło energii i węgla.
W nietypowym środowisku gdy jest mało siarki i tlenu a dużo miedzi jej chloroplast może przłaczyć szlak fotofosforylacji i wytwarzać wodór. Prowadzone są prace nad selekcją warunków i modyfikacją genetyczna by zwiększyć wytwarzanie wodoru w celu przemysłowej produkcji biowodoru. Glony są obiecującymi organizmami do produkcji 3 generacji biopaliw jednak bezpośrednia produkcja wodoru przez biofotolizę[1] jest ciekawym rozwiązaniem bowiem pozwala omijać problemy z dokarmianiem C02 glonów w fotoreaktorze.
[edytuj] Genetyka
W C. reinhardtii cyklu rozwojowym dominuje stadium haplofitowe. Jądroowy genom zawiera 1.6 Mb DNA w 17 chromosomach. 1.2 Mb sekwencja genomu została opublikowana w 2007 r.[2][3]
W plastydzie zawiera 203395 bp chlDNA[4] .
Przypisy
- ↑ http://www.life.uiuc.edu/govindjee/Part3/33_Melis.pdf
- ↑ Merchant SS., Prochnik SE., Vallon O., Harris EH., Karpowicz SJ., Witman GB., Terry A., Salamov A., Fritz-Laylin LK., Maréchal-Drouard L., Marshall WF., Qu LH., Nelson DR., Sanderfoot AA., Spalding MH., Kapitonov VV., Ren Q., Ferris P., Lindquist E., Shapiro H., Lucas SM., Grimwood J., Schmutz J., Cardol P., Cerutti H., Chanfreau G., Chen CL., Cognat V., Croft MT., Dent R., Dutcher S., Fernández E., Fukuzawa H., González-Ballester D., González-Halphen D., Hallmann A., Hanikenne M., Hippler M., Inwood W., Jabbari K., Kalanon M., Kuras R., Lefebvre PA., Lemaire SD., Lobanov AV., Lohr M., Manuell A., Meier I., Mets L., Mittag M., Mittelmeier T., Moroney JV., Moseley J., Napoli C., Nedelcu AM., Niyogi K., Novoselov SV., Paulsen IT., Pazour G., Purton S., Ral JP., Riaño-Pachón DM., Riekhof W., Rymarquis L., Schroda M., Stern D., Umen J., Willows R., Wilson N., Zimmer SL., Allmer J., Balk J., Bisova K., Chen CJ., Elias M., Gendler K., Hauser C., Lamb MR., Ledford H., Long JC., Minagawa J., Page MD., Pan J., Pootakham W., Roje S., Rose A., Stahlberg E., Terauchi AM., Yang P., Ball S., Bowler C., Dieckmann CL., Gladyshev VN., Green P., Jorgensen R., Mayfield S., Mueller-Roeber B., Rajamani S., Sayre RT., Brokstein P., Dubchak I., Goodstein D., Hornick L., Huang YW., Jhaveri J., Luo Y., Martínez D., Ngau WC., Otillar B., Poliakov A., Porter A., Szajkowski L., Werner G., Zhou K., Grigoriev IV., Rokhsar DS., Grossman AR. The Chlamydomonas genome reveals the evolution of key animal and plant functions.. Science. Oct 12;318, 5848, 245-50. 2007. doi:10.1126/science.1143609. PMID 17932292.
- ↑ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/sites/entrez?Db=pubmed&Cmd=ShowDetailView&TermToSearch=17932292
- ↑ http://www.plantcell.org/cgi/content/short/tpc.006155v1
