Choroba Gravesa-Basedowa

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

	Tyreotoksykoza z rozlanym wolem
(struma diffusa toxica)
ICD-10:	E05.0
E05.0.0 {{{X.0}}}
E05.0.1 {{{X.1}}}
E05.0.2 {{{X.2}}}
E05.0.3 {{{X.3}}}
E05.0.4 {{{X.4}}}
E05.0.5 {{{X.5}}}
E05.0.6 {{{X.6}}}
E05.0.7 {{{X.7}}}
E05.0.8 {{{X.8}}}
E05.0.9 {{{X.9}}}

Choroba Gravesa-Basedowa, choroba Basedowa (łac. struma diffusa toxica) - schorzenie autoimmunologiczne o podłożu genetycznym, które najczęściej objawia się nadczynnością tarczycy. Charakterystyczną cechą jest obecność przeciwciał anty-TSHR (skierowanych przeciwko receptorom dla TSH).

[edytuj] Przyczyny

Dokładnej, bezpośredniej przyczyny wywołującej chorobę Gravesa-Basedowa nie poznano. Wydaje się że jest ona spowodowana połączeniem szeregu czynników genetycznych (o charakterze wielogenowym) i środowiskowych. Choroba występuje 10 razy częściej u kobiet, co sugeruje znaczenie estrogenów w jej powstawaniu. Wskazuje się także na wpływ stresu na ujawnienie choroby (może wystąpić po silnym urazie psychicznym). Palenie tytoniu zwiększa ryzyko orbitopatii i nadczynności tarczycy w przebiegu choroby^[1].

Tej chorobie mogą towarzyszyć inne schorzenia o tle autoimmunologicznym jak:

reumatoidalne zapalenie stawów,
niedoczynność kory nadnerczy,
bielactwo.

[edytuj] Objawy

W przebiegu występują objawy typowe dla każdego rodzaju nadczynności tarczycy, a także objawy występujące przede wszystkim w tej chorobie.

Może się zdarzyć, że w przebiegu choroby, może wystąpić nadczynność niedoczynność i prawidłowa funkcja tarczycy. Najczęściej jednak występuje ciężka nadczynność tarczycy.

Tutaj zostaną wymienione tylko objawy typowe dla tej choroby, a także te które mają jakieś cechy charakterystyczne w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa.

Objawy przez wiele tygodni, miesięcy mogą być słabo wyrażone i dlatego osoba chora myśli, że jest przemęczona lub zestresowana. Dopiero później objawy nabierają takiego nasilenia że wymagają udania się do lekarza.

[edytuj] Wole

W chorobie Gravesa-Basedowa dochodzi do powiększenia tarczycy, czyli powstania wola (w około 80% przypadków). Spowodowane to jest pobudzającym rozrost i aktywność wpływem autoprzeciwciał skierowanych na komórki tarczycowe. Wole jest miękkie, zwykle bez wyczuwalnych guzków, zwykle powiększone równomiernie, czasem wyczuwa się tętnienie. W trakcie skutecznego leczenia wole ustępuje.

[edytuj] Wytrzeszcz

Choroba Gravesa-Basedowa jest najczęstszą przyczyną powstawania naciekowego wytrzeszczu oczu czyli oftalmopatii, która może występować w 10-30% przypadków tej choroby.

[edytuj] Oftalmopatia

Oftalmopatia może pojawiać się przed wystąpieniem objawów nadczynności, w pełni choroby lub nawet po pewnym czasie od skutecznego leczenia choroby.
Nasilenie wytrzeszczu jest różne - od przypadków łagodnych do zaawansowanych.
Każdy przypadek naciekowego wytrzeszczu powinien być leczony przez doświadczonego specjalistę z tego zakresu. Przyczyną oftalmopatii jest gromadzenie się wokół gałki ocznej i w pewnym stopniu w jej obrębie substancji śluzowatych i nacieków komórkowych. Poza defektem kosmetycznych może dochodzić do powikłań takich jak owrzodzenie rogówki, podwójne widzenie, jaskra, światłowstręt czy nawet trwałe uszkodzenie wzroku.

[edytuj] Obrzęk przedgoleniowy

Pewien rodzaj substancji śluzowatych może gromadzić się w skórze. Najczęściej na przedniej powierzchni piszczeli (podudzi), ale rzadziej także w innych okolicach. Częstość tego objawu nie jest duża - występuje zaledwie u 1-2% pacjentów.

[edytuj] Leczenie

Metody lecznicze stosowane w chorobie Gravesa-Basedowa to:

stosowanie leków w postaci tabletek - tzn. lekami przeciwtarczycowymi, inaczej mówiąc tyreostatykami,
leczenie operacyjne czyli chirurgiczne,
leczenie izotopami promieniotwórczymi najczęściej jodem radioaktywnym (radiojodem J¹³¹).

Leczenie za pomocą leków przeciwtarczycowych jest rozpoczynane u dzieci i młodzieży, wtedy gdy należy szybko usunąć objawy - u osób starszych obciążonych chorobami serca, a także wtedy, kiedy objawy są łagodne.

Leczenie lekami przeciwtarczycowymi jest skuteczne zaledwie w 20-30%. Wtedy jest kontynuowane przez blisko 2 lata. Jest szansa na wyzdrowienie, szczególnie wtedy, gdy na początku leczenia objawy nie były nasilone.

Wybór konkretnego typu terapii zależy od wielu czynników, związanych z samą chorobą, ze ogólnym stanem zdrowia chorego lub osobistym wyborem specjalisty.
Coraz częściej stosuje się leczenie radiojodem, jako skuteczną bezpieczną metodę leczenia.

Leczenie powikłań ocznych jest trudne i skomplikowane, podlega leczeniu specjalistycznemu, często operacyjnemu (tzw. odbarczanie oczodołów - dekompresja kostna, usunięcie tłuszczu).

W części przypadków stosuje się w pewnej fazie leczenia hormony tarczycy. Pomagają one zwalczyć chorobę i przeciwdziałać negatywnym skutkom zbyt dużych dawek tyreostatyków.