Choroby autoimmunologiczne
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Choroby autoimmunologiczne, choroby autoimmunizacyjne - grupa chorób, w patogenezie których układ immunologiczny organizmu niszczy własne komórki i tkanki. U podłoża chorób autoimmunologicznych leży proces nazywany autoimmunizacją. Choroby te spowodowane błędami w uzyskiwaniu kompetencji przez limfocyty w narządach limfoidalnych. Przez barierę szpikową przechodzą limfocyty nieposiadające właściwych powierzchniowych markerów tożsamości - antygenów zgodności tkankowej (MHC). Efektem takiej dysfunkcji jest atakowanie własnych komórek, uznawanych przez układ odpornościowy za ciała obce.
[edytuj] Przykłady chorób autoimmunizacyjnych
- bielactwo (komórki układu immunologicznego atakują i niszczą melanocyty w skórze)
- stwardnienie rozsiane (demielinizacja włókien nerwowych - błędne rozpoznawanie osłonek mielinowych przez limfocyty jako obce tkanki)
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego (układ immunologiczny rozpoznaje śluzówkę jelita grubego jako obcą tkankę)
- choroba Leśniowskiego-Crohna
- toczeń rumieniowaty układowy
- choroba Addisona-Biermera
- sklerodermia
- pierwotne układowe zapalenia naczyń
- miastenia
- reumatoidalne zapalenie stawów