Choroba afektywna sezonowa

Z Wikipedii

Depresja sezonowa - właściwie: sezonowe zaburzenie afektywne, sezonowe zaburzenie nastroju, choroba afektywna sezonowa, depresja o sezonowym wzorcu przebiegu (ang. SAD - seasonal affective disorder). W sezonowym zaburzeniu afektywnym depresja pojawia się każdego roku około października lub listopada i utrzymuje się przez zimę, aż do całkowitej remisji (czasem wręcz do przejścia w manię) około marca, kwietnia (gdy dni stają się wyraźnie dłuższe).

Zaburzenie to dotyka cztery razy częściej kobiet niż mężczyzn, cierpią też na nie małe dzieci.^{[potrzebne źródło]}

Etiologia zaburzenia jest w chwili obecnej nieznana, ale uważa się^{[potrzebne źródło]}, że objawy są spowodowane zaburzeniami neuroprzekaźników w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. Badania^{[potrzebne źródło]} wykazują, że epizody depresji wiążą się ściśle z ilością światła słonecznego i temperaturą. Na podstawie tych spostrzeżeń wypracowano terapię, która polega na używaniu sztucznego światła (fototerapia).

Badacze zwracają uwagę na ewolucyjne przyczyny pojawienia się sezonowego zaburzenia nastroju - gdy człowiek żył zgodnie z rytmem pór roku, obniżenie aktywności jesienią i zimą było naturalnym stanem rzeczy.

[edytuj] Objawy:

• obniżona aktywność,
• uczucie smutku,
• lęk,
• nadmierna drażliwość,
• uczucie przewlekłego zmęczenia,
• niechęć do pracy, ale także funkcjonowania w społeczeństwie,
• wzmożona senność, współistniejąca z pogorszeniem jakości snu,
• zwiększenie masy ciała związane ze zwiększonym apetytem, zwłaszcza ze wzmożoną chęcią do spożywania węglowodanów,
• osłabienie popędu seksualnego,
• w skrajnych przypadkach myśli samobójcze.

[edytuj] Leczenie:

• fototerapia, czyli leczenie białym światłem widzialnym przy pomocy specjalnych lamp do fototerapii lub koloroterapii (światło barwne)
• leki przeciwdepresyjne

Profilaktycznie najbardziej odpowiedni jest wyjazd w miesiącach zimowych do krajów o dużej ilości światła słonecznego.