Ciałko Cajala

Z Wikipedii

Ciałka Cajala (CBs z ang. Cajal bodies) - sferyczne inkluzje, ziarnistości dostrzegane w jądrach komórkowych komórek proliferujących, jak komórki nowotworowe czy komórkach silnie aktywnych metabolicznie, jak neurony. Występują u organizmów wyższych (zwierzęta, rośliny, a także drożdży ^[1]).

Po raz pierwszy zaobserwowane przez Santiago Ramóna y Cajala w 1903, który nazwał je "jąderkowymi ciałkami towarzyszącymi" (ang. nucleolar accessory bodies) w związku z ich współlokalizacją z jąderkami komórek nerwowych do którego są związane za pośrednictwem coiliny ^[1]. W późniejszych latach, wraz z uzyskaniem pierwszych obrazów z mikroskopów elektronowych, nazywano je "ciałkami skręconymi, zwiniętymi" (ang. coiled bodies), gdyż tak wyglądały w przekrojach preparatów EM. Obecnie nazywa się je ciałkami Cajala, honorując pamięć i dokonania ich odkrywcy ^[1].

Ciałka Cajala są wielkości 0,1-0,2 mikrometra i przeciętnie są obserwowane w jednym na pięć jąder. Ich liczba jest zmienna w różnych typach komórek i zmienia się także w trakcie cyklu komórkowego. W ciałkach Cajala zachodzi prawdopodobnie składanie i/lub modyfikacja maszynerii transkrypcyjnej ^[2].

Przypisy