Cmentarze ewangelickie w Płocku

Z Wikipedii

W Płocku istnieją dwa cmentarze ewangelickie:

Cmentarz Ewangelicki (ul. Kazimierza Wielkiego 27).

Cmentarz położony w sąsiedztwie Domu Technika PKN Orlen. Cmentarz zajmuje powierzchnię 2 ha, posiada murowane ogrodzenie, jest zadrzewiony, poszczególne jego części przecinają drogi gruntowe. Częścią przyskarpową cmentarza poprowadzona została promenada spacerowa. Cmentarz został założony w XIX wieku. Najstarszy czytelny napis nagroby pochodzi z 1852 roku. Aleja główna dzieli go na dwie części, wzdłuż których znajduje się wiele zabytkowych grobowców i rzeźb, reprezentujących różne style. Zwraca uwagę między innymi:

grobowiec rodziny Kunkelów, wykonany z żeliwa w stylu neogotyckim,
pomnik nagrobny Jana Kessel (1844-1925) i Amalii Kessel (1853-1932), jeden z najpiękniejszych na cmentarzu, wykonany z piaskowca, bezstylowy,
nagrobek z piaskowca i marmuru Huldy Wagner, wykonany w stylu klasycystycznym,
płyta nagrobna ku czci Władysława Szromajera (1861-1933), pierwszego prezesa Rady Miejskiej miasta Płocka w odrodzonej Polsce, działacza PSS,
płyta nagrobna Ferdynanda Otmarsztajna (1852-1901), członka Sądu Okręgowego Płockiego.

Jeden z nielicznych współczesnych nagrobków wystawionych na tym samym cmentarzu poświęcony jest Ludwikowi, Franciszce, Janinie Boetzel oraz żołnierzom Armii Krajowej. Grobów w sumie jest kilkaset, współczesne należą do rzadkości. Szczegolnie piękne są pomniki odlewane z żeliwa, pochodzące z płockiej odlewni prowadzonej przez Izydora Sarnę. Jest to jedyny cmentarz, gdzie znajdują się grobowce z napisami w języku polskim, niemieckim, rosyjskim i francuskim.

Cmentarz Ewangelicki (ul. Kalinowa 100)

Cmentarz jest bardzo mały zajmuje zaledwie powierzchnię 0,24 ha. W 1985 roku na cmentarzu znajdowały się jedynie dwa ocalałe pomniki pochodzące z okresu międzywojennego. Od 1965 roku cmentarz jest zamknięty.