CSKA Moskwa (hokej na lodzie)
Z Wikipedii
CSKA Moskwa ЦСКА Москва |
|
Pełna nazwa | HK CSKA Moskwa ХК ЦСКА Москва |
Przydomek | Red Army Team |
Data założenia | 1946 |
Lodowisko | Uniwersalna Hala Sportowa CSKA, Moskwa, Rosja |
Pojemność | 5000 |
Barwy | Czerwony, biały i niebieski |
Prezes | Wiktor Tichonow |
Trener | Wiaczesław Bykow |
Liga | Superliga |
Mistrzostwo Kraju | 1948, 1949, 1950, 1955, 1956, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989 |
Strona internetowa |
HK CSKA Moskwa (ros. ХК ЦСКА Москва) – hokejowa sekcja sportowego klubu rosyjskiego CSKA (Centralnyj Sportiwnyj Kłub Armii) z siedzibą w Moskwie. Popularną nazwą zespołu jest "Red Army Team" ("Drużyna Armii Czerwonej"), gdyż za czasów ZSRR klub był częścią radzieckiej armii – Armii Czerwonej.
Spis treści |
[edytuj] Informacje ogólne
- Pełna nazwa: Centralnyj Sportiwnyj Kłub Armii Moskwa
- Rok założenia: 1946
- Barwy: czerwono-biało-niebieskie
- Lodowisko: Uniwersalna Hala Sportowa CSKA
- Pojemność hali: 6500
[edytuj] Sukcesy
- Mistrzostwo ZSRR (32 razy): 1948, 1949, 1950, 1955, 1956, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989.
- Puchar Europy (20 razy): 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990.
- Puchar Spenglera (1 raz): 1991.
[edytuj] Historia
CSKA jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów w historii profesjonalnego sportu. Wywalczyli 32 mistrzostwa ZSRR w 46-letniej historii tych rozgrywek, w latach 1955 – 1989 nie zdobyli tylko 6 tytułów, zaś w latach 1977 – 1989 13 razy z rzędu wygrali ligę. Dla porównania, żaden zespół NHL nie zdobył Pucharu Stanleya więcej niż 5 razy z rzędu. Klub także nieomal zdominował rozgrywki o Puchar Europy. W latach 1969 – 1990 CSKA tylko dwa razy nie zdobyło pucharu, a w latach 1978 – 1990 wygrało te rozgrywki 12 razy z rzędu. Pierwszym trenerem drużyny był Anatolij Tarasow, który później był sławnym trenerem reprezentacji ZSRR. Tarasow trenował CSKA (sam lub z innymi trenerami) w latach (z małymi przerwami) 1946 – 1975. Największe sukcesy przyszły gdy drużynę zaczął prowadzić Wiktor Tichonow (obecnie prezydent klubu), który jednocześnie prowadził drużyną narodową.
Red Army Team mogło dominować przez tak długi okres czasu, gdyż podczas ery radzieckiej klub był funkcjonującym podziałem Armii Czerwonej. Poniewać wszyscy zdolni mężczyźni musieli służyć w wojsku, klub mógł wybierać najlepszych zawodników z innych drużyn. Jednocześnie kadry zawodnicze CSKA i reprezentacji ZSRR prawie całkowicie się pokrywały, co było jednym z czynników sowieckiej dominacji w rozgrywkach międzynarodowych od lat 50. XX wieku do wczesnych lat 90. XX wieku. Jednakże od końca lat 80. drużyna Armii Czerwonej zanotowała znaczy spadek pozycji w lidze.
Dyscyplina w zespole była bardzo wysoka, zwłaszcza za Tichonowa. Zawodnicy trenowali przez 11 miesięcy w roku i mieli wtedy zakaz opuszczania koszar, nawet gdy byli w stanie małżeńskim. Jednakże dyscyplina zmalała wraz z upadkiem Związku Radzieckiego.
CSKA pozostał jednym z najsilniejszych klubów w Rosji od czasu Związku Radzieckiego, choć zespół do tej pory nie zdobył medalu mistrzostw Rosji (w zeszłym sezonie klub był czwarty). Klub ucierpiał zwłaszcza na exodusie rosyjskich hokeistów do NHL.
Jednym z najlepszych ataków w historii hokeja był atak drużyny CSKA z końca lat 80.: Władimir Krutow, Igor Łarionow i Siergiej Makarow (z ang. KLM Line). Nazywano ich Zielonym Atakiem; razem z obrońcami Wiaczesławem Fietisowem i Aleksiejem Kasatonowem tworzyli najlepszą piątkę europejskiego hokeja przez dekadę. Cała piątką w 1989 roku przeniosła się do NHL, z różnymi rezultatami. Krutow rozegrał tylko jeden sezon w Vancouver Canucks, Makarow (który zdobył Calder Memorial Trophy w 1990 roku) zakończył karierę w NHL w 1997 roku, Fietisow i Łarionow zdobyli dwa Puchary Stanleya z Detroit Red Wings przed zakończeniem kariery przez Fietisowa w 1998 roku; Łarionow zdobył Puchar Stanleya po raz trzeci w 2002 roku (również z Detroit) i zakończył karierę w 2004 roku w New Jersey Devils.
[edytuj] CSKA i NHL
CSKA zagrało 36 spotkań przeciwko drużynom z NHL od 1975 do 1991 roku. Bilans jest korzystny dla Rosjan – 26 zwycięstw, 8 porażek i 2 remisy. 34 mecze rozegrano w ramach Super Series, w tym także podczas tourne po Ameryce Północnej w sezonie 1975/1976. Podczas Sylwestra 1975, CSKA rozegrało spotkanie przeciwko Montreal Canadiens. Mecz zakończył się remisem 3-3, ale został obwołany najlepszym meczem w historii jaki kiedykolwiek rozegrano.
Inny pamiętny mecz rozegrano 11 stycznia 1976 przeciwko Philadelphia Flyers, która broniła w tym czasie Pucharu Stanleya. Mecz wyróżnił sie twardym atakiem ciałem Eda Van Impe po którym czołowy napastnik CSKA, Walerij Charłamow, przez minutę leżał twarzą do lodu. Po tym jak sędzia nie odgwizdał przewinienia, trener CSKA, Konstantin Łoktiew, kazał opuścić swojej drużynie lód na znak protestu. Prezydent NHL Clarence Campbell kazał wrócić drużynie CSKA na lód i dokończyć mecz, który był transmitowany w wielu krajach na świecie, w innym wypadku Radziecki Związek Hokeja na Lodzie nie dostałby zapłaty za ten mecz. Ostatecznie spotkanie dokończono i CSKA przegrało 1-4.
Zawodnicy CSKA Moskwa mieli wielki wpływ na NHL, a największy zapewne na Detroit Red Wings w latach 90. XX wieku. Siergiej Fiodorow, Władimir Konstantinow i Wiaczesław Kozłow byli kluczowymi zawodnikami Skrzydeł gdy dołączyli do nich Fietisow i Łarionow, tworząc Rosyjską Piątkę. Tych pięciu graczy odegrało wielką rolę w zdobyciu przez Detroit Pucharu Stanleya w 1997 i 1998 roku. Dmitirj Mironow dołączył do składu w 1998 roku, zastępując Konstantinowa, który zakończył akrierę 13 czerwca 1997 roku z powodu kontuzji. W 1998 roku najwięcej byłych zawodników CSKA (sześciu) zdobyło Puchar Stanleya.
[edytuj] Kadra w sezonie 2007/2008
Bramkarze
1. | Nikita Biespałow | ||
34. | Tom Lawson | ||
37. | Iwan Kasutin |
Obrońcy
7. | Jame Pollock | ||
15. | Gieorgij Miszarin | ||
22. | Konstantin Korniejew | ||
28. | Denis Kulasz | ||
38. | Wiktor Dowgań | ||
48. | Siergiej Rozin | ||
49. | Jewgienij Borodin | ||
57. | Maksim Gonczarow | ||
74. | Jewgienij Busygin | ||
81. | Andriej Szefier |
Napastnicy
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona klubu (rosyjski, angielski)
Dywizja Bobrowa | Dywizja Tarasowa | Dywizja Charłamowa | Dywizja Czernyszowa |
---|---|---|---|
Saławat Jułajew Ufa | Metallurg Magnitogorsk | Awangard Omsk | Ak Bars Kazań |
Dynamo Mińsk | Awtomobilist Jekaterynburg | Lokomotiw Jarosław | Barys Astana |
Spartak Moskwa | Traktor Czelabińsk | Łada Togliatti | Torpedo Niżny Nowogród |
Metallurg Nowokuźnieck | MWD Bałaszycha | Sybir Nowosybirsk | Witjaz Czechow |
Siewierstal Czerepowiec | SKA Sankt Petersburg | Amur Chabarowsk | Nieftiechimik Niżniekamsk |
Atłant Mytiszczi | CSKA Moskwa | Dinamo Ryga | Dynamo Moskwa |