Cud domu brandenburskiego
Z Wikipedii
Mianem "Cudu domu brandenburskiego" określa się wydarzenie historyczne mające miejsce podczas wojny siedmioletniej. Określenie to nadał sam Fryderyk II: wpierw dla sytuacji, która wytworzyła się po bitwie pod Kunowicami, kiedy to koalicja antypruska nie wykorzystała swojego wielkiego zwycięstwa, umożliwiając tym samym odtworzenie pruskiej armii i kontynuowanie wojny przez Fryderyka. Głośniejszy i bardziej znany w historii stał się jednak kolejny "cud" z 5 stycznia 1762 roku, w którym zmarła cesarzowa Elżbieta Piotrowna Romanow. Jej następca, Piotr III Romanow, który był (w przeciwieństwie do swojej poprzedniczki) zwolennikiem polityki prowadzonej przez Fryderyka II Wielkiego, króla Prus, wycofał swoje wojska z linii frontu. Przekazał także część swojej armii Fryderykowi II Wielkiemu. Spowodowało to niespodziewany zwrot w wojnie siedmioletniej. Po kilku miesiącach rządów w Rosji, Piort III Romanow został zamordowany. Jego następczynią była Katarzyna II Wielka, która stwierdziła, że ani klęska, ani zwycięstwo Prus nie leży w interesie Rosji i formalnie wycofała się z wojny.
Śmierć Elżbiety Piotrownej Romanow i dalsze wydarzenia podczas wojny siedmioletniej z udziałem jej następców były tak niespodziewane, że zwykło się nazywać je cudem.
