Cynober (minerał)
Z Wikipedii
Cynober – minerał z grupy siarczków, jest minerałem rzadkim.
Nazwa pochodzi od:
- perskiego zinijfrach = dracena (żywica) lub smocza krew i nawiązuje do czerwonej barwy minerału.
- gr. kinnabari lub łac. Cinnabaris – tymi nazwami określano czerwony pigment otrzymywany z cynobru.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości:
- Chemizm: - HgS
- Układ krystalograficzny: trygonalny
- Twardość w skali Mohsa: 2-2,5
- Gęstość: 8,1g/cm3
- Rysa: czerwona, szkarłatna
- Barwa: zazwyczaj czerwona w różnych odcieniach, brązowa,; bywa też szary lub czarny
- Przełam: nierówny, muszlowy
- Połysk: diamentowy
- Łupliwość: wyraźna, doskonała
Jest kruchy, niekiedy strugalny, przezroczysty. Tworzy kryształy tabliczkowe, rzadziej słupkowe, niekiedy przyjmuje postać romboedrów.
[edytuj] Występowanie:
Składnik niskotemperaturowych utworów hydrotermalnych. Występuje w postaci żył. Spotykany jest w gejzerach i gorących źródłach. .Czasami tworzy się w utworach osadowych.
Miejsca występowania:
Hiszpania - Almaden – największe złoża na świecie, Włochy - Abadia, San Salvador, Monte Amiata, Stany Zjednoczone - Terlingua/Teksas, New Almaden, Kalifornia, Chiny - Kuejczou, Słowenia - Idrija, Austria - Erzberg, Steiermark, Niemcy - Landsberg/Palatynat .
W Polsce – niewielkie ilości stwierdzono na Dolnym Śląsku: Kletno, ok. Stronia, w Boguszowie, w okolicach Szklarskiej Poręby. Spotykany jest też w Pieninach i Bieszczadach.
[edytuj] Zastosowanie:
Najważniejsza ruda rtęci. Dawniej służył jako naturalny czerwony barwnik, w kopalniach w Hiszpanii wydobywany był przez Greków 700 lat p.n.e. Służy do produkcji farb. Ma duże znaczenie kolekcjonerskie. Niekiedy jest stosowany do wyrobu biżuterii, najczęściej obrabiany w formie kaboszonu.
[edytuj] Bibliografia
Rainer Bode, Minerały, Multico, Warszawa 1997 str. 16, ISBN 83-7073-118-X
