Dahui Zonggao
Z Wikipedii
| Dahui Zonggao (黄檗希) | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia: | 1089 | |
| Miejsce urodzenia: | Ninggue w dzisiejszej prow. Anwei | |
| Data śmierci: | 1163 | |
| Miejsce śmierci: | klasztor Nengren w pobliżu Hangzhou | |
| Szkoła: | odgałęzienie yangqi szkoły linji | |
| Nauczyciel: | Yuanwu Keqin | |
| Następca: | Zhuoan Deguang | |
| Zakon: | chan | |
| Honorowy tytuł lub imię pośmiertne | purpurowa szata i tytuł Wielki Nauczyciel Słońca Buddy; Powszechne Oświecenie | |
| Słynny cytat: | ||
Dahui Zonggao (1089-1163) (kor. Taehye Chonggo (대혜종고) | jap. Daie Shūkō (ダイエシュウコウ) | wiet. Dai Hue Tung .... (?)) - chiński mistrz chan ze szkoły linji odłamu yangqi.
Urodził się w Ningguo, w dzisiejszej prowincji Anwei. W wieku 17 lat opuścił rodzinny dom i rozpoczął praktykę w klasztorze Huiyun na górze Dong. W rok później został wyświęcony na mnicha. Kształcił się w naukach wszystkich pięciu domów chan. W wieku 19 lat rozpoczął wędrówkę po Chinach przenosząc się od mistrza do mistrza różnych szkół chan. Między innymi praktykował u mistrza Zhan Tangzhuna, który przed śmiercią nakazał mu udać się do mistrza Yuanwu Keqina, którego klasztorem był Tianning.
Pewnego dnia Yuanwu osiadł na podwyższeniu w sali nauczania i rzekł: Mnich spytał Yunmena Skąd pochodzą wszyscy buddowie? Yunmen odparł: Wschodnia góra przechodzi przez wodę. Lecz jeśli to ja byłbym pytany, to nieodpowiedziałbym w ten sposób. Skąd pochodzą wszyscy buddowie? Pachnący wietrzyk przychodzi sam z siebie z południa i w pałacowym pawilonie orzeźwia chłodnymi powiewami.
Po tych słowach Dahui osiągnął nagle oświecenie.
Po tym doświadczeniu pełnił w klasztorze wiele funkcji. Po jakimś czasie wspólnie prowadził klasztor ze swoim nauczycielem. Stał się bardzo znany i w 1126 r., gdy miał zaledwie 37 lat, premier obdarował go purpurową ceremonialną szatą i tytułem Wielki Nauczyciel Słońca Buddy.
W czasie wojny z barbarzyńskimi najeźdźcami z północy i wschodu Yuanwu otrzymał nowy klasztor na południu w Kiangsi i udał się tam z Dahui, który był jego głównym mnichem. Po czterech latach Dahui odszedł jednak od swego nauczyciela i wybudował sobie pustelnię Syczuanie. W 1137 r. Dahui został opatem założonego przez siebie klasztoru Nengren w pobliżu stolicy Hangzhou. Miał 2000 uczniów, a sam Dahhui zaczął być uważany za reinkarnację samego Linji Yixuana. Jego zasługą było odnowienie i rewitalizacja praktyki chan. Jednak jego zapatrywania polityczne spowodowały, iż został zesłany do kilku odległych miejsc na okres 15 lat. W 1158 r. powrócił do Hangzhou, do swojego dawnego klasztoru. Miał 1700 uczniów, a gdy zmarł - pozostawił 94 oświeconych uczniów.
W 1163 r. na zachód od klasztoru spadł meteoryt i wkrótce Dahui zachorował. 9 dnia 8 miesiąca jego uczniowie zapytali go o zdrowie. Dahui mocnym głosem odparł Jutro udaję się w podróż. Następnego dnia o 5 godzinie własnoręcznie napisał testament i list pożegnalny do swego przyjaciela Ziyana. Na życzenie mnichów napisał wiersz szerokimi pociągnięciami pędzla:
Narodziny są właśnie.
- Śmierć jest właśnie.
- Więc jeśli chodzi o skomponowanie wiersza,
- Dlaczego to ma znaczenie?
Odłożył pędzel i zmarł.
Uroczystości pogrzebowe były bardzo uroczyste. Mistrz został obdarzony tytułem Powszechne Oświecenie.
W 1190 r. jego uczeń Cijing zebrał mowy mistrza i wydał je jako Dahui bu-shou, znane później jako Dahui yu-lu.
Dahui jest uważany za wielkiego mistrza metody gonganów. Występował przeciwko obrońcom cichego kontemplacyjnego chanu, ale również przeciwko samej metodzie huatou chan; teorii, że chan zawiera się w uchwyceniu gonganu. Jego pojęcie chanu było zgodne z pojęciem dao przez Zhuangzi - jest on wszędzie i nigdzie. W swym praktycznym aspekcie chan zawiera działanie i niedziałanie w zgodzie ze stosownym sposobem. A więc w ciszy jest mowa, mowa jest w ciszy, działanie w bezczynności, bezczynność w działaniu. Stosowność jest podstawą; jeśli działanie odbywa się w odpowiedniej chwili, jest ono właściwie niedziałaniem. Jeśli mowa jest wygłaszana w odpowiednim momencie, to właściwie nie została wypowiedziana.
Dahui przeprowadził słynną dysputę na temat praktyki chan ze swym przyjacielem ze szkoły caodong, mistrzem Hongzhi Zhengjue. Bronił metody gonganowej, ale z drugiej strony, obawiając się, że uczniowie chan tworzyć będą intelektualne koncepcje, zniszczył oryginał Biyan-lu.
Uważa się, że jego doktryna była bardziej spekulatywna niż kontemplatywna i że był zbyt błyskotliwym, aby być głębokim. Być może i to było przyczyną, że chan szkoły linji zaczął właściwie od niego powoli chylić się ku upadkowi, tak jak chan szkoły fayan upadał po mistrzu Yongmingu Yanshou.
[edytuj] Linia przekazu Dharmy
Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
-
- 46/19. Baiyun Shouduan (1025-1079)
Bibliografia:
- Andy Ferguson. Zen's Chinese Heritage. ISBN 0-86171-163-7
- Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. India and China. ISBN 0-02-908270-6
