Daktyl (księżyc)
Z Wikipedii
 Daktyl, zdjęcie zrobione przez sondę Galileo, 28 sierpnia 1993. |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | Sonda Galileo |
| Data odkrycia | 28 sierpnia 1993 |
| Oznaczenie prowizoryczne | S/1993 (243) 1 |
| Charakterystyka orbity | |
| Średnia odległość od środka planetoidy |
108 km |
| Mimośród | |
| Okres obiegu wokół planetoidy | 1,54 d |
| Nachylenie orbity | 9° (do równika 243 Idy) |
| Jest naturalnym satelitą | 243 Idy |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 1,4 km |
| Masa | 4 x 1012 kg |
| Średnia gęstość | ? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
? min. 8 h, max. 1,54 d |
| Jasność absolutna | 13,6m |
| Albedo | ? |
| Temperatura powierzchniowa | ? |
(243) Ida I Daktyl - niewielkich rozmiarów naturalny satelita planetoidy 243 Idy, sfotografowany przez sondę kosmiczną Galileo podczas jej przelotu obok tej asteroidy w drodze do Jowisza w dniu (28 sierpnia 1993). Jego nazwa prowizoryczna to S/1993 (243) 1.
Jest pierwszym odkrytym księżycem planetoidy.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka orbity i właściwości fizyczne
Daktyl ma średnicę 1,4 km, krąży w średniej odległości 108 km od centralnej planetoidy w czasie ok. 37 godzin, po orbicie o nachyleniu 9° do równika Idy. Prędkość orbitalna sięga 22 km/h. Daktyl jest obiektem, na którym dostrzec można liczne kratery. Jego masa wynosi około 4 × 1012 kg.
[edytuj] Pochodzenie
Istnieją dwie hipotezy dotyczące jego powstania. Według pierwszej Ida oraz Daktyl powstały jednocześnie, według drugiej Daktyl odłączył się od Idy w wyniku uderzenia w nią dużego obiektu (innej planetoidy?). Mógł on także zostać przechwycony grawitacyjnie przez masywniejszą Idę.
[edytuj] Nazwane formacje geologiczne na Daktylu
Kratery uderzeniowe na powierzchni Daktyla noszą nazwy od mitologicznych Daktylów.
| Krater | Nazwa pochodzi od |
|---|---|
| Acmon | Acmon |
| Celmis | Celmis |
