Daniel Moskiewski

Z Wikipedii

Daniel Aleksandrowicz (ros. Даниил Александрович) (ur. 1263, zm. 4 marca 1303 w Moskwie) z dynastii Rurykowiczów, pierwszy książę moskiewski, panował w latach 1283-1303. Najmłodszy syn Aleksandra Newskiego, brat Andrzeja i Dymitra - wielkich książąt włodzimierskich, ojciec Jerzego Moskiewskiego i Iwana I Kality.

Jeszcze przed śmiercią Aleksander Newski wyznaczył synom księstwa w których mieli panować. Danielowi przypadła Moskwa, w której rządy objął po śmierci ojca.

Moskwa odznaczała się dobrym położeniem, z dala od Złotej Ordy, z której strony można się było spodziewać najazdów i umiejscowieniem na wewnątrzruskich szlakach handlowych, które dostarczały Danielowi jak i jego następcom poważnych sum pieniędzy. Dzięki długim okresom pokoju szybko wzrastała liczba ludności księstwa.

Za panowania księcia Daniela do Moskwy przyłączono Kołomnę (ujście rzeki Moskwy do Oki), Perejesław Zaleski i leżący na zachodzie Możajsk (zdobycze datowane na 1300-1303 r.).

Za panowania Daniela wybudowano Monaster Daniłowski - obecnie jedna z rezydencji patriarchów moskiewskich i całej Rusi. Jak podaje legenda, na krótko przed swoją śmiercią książę przyjął śluby zakonne i kazał się pochować w Monasterze Daniłowskim.

W 1652 roku książę został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną.

Poprzednik -

Książę moskiewski 1283-1303

Następca Jerzy Moskiewski