Dariusz Fikus
Z Wikipedii
Dariusz Fikus (ur. 11 grudnia 1932, zm. 2 marca 1996) - polski dziennikarz. Karierę zawodową rozpoczął w "Sztandarze Młodych" i "Expressie Wieczornym", następnie przez 25 lat współtworzył tygodnik "Polityka" - jako publicysta gospodarczy, kierownik działu ekonomicznego i wieloletni sekretarz redakcji.
W 1980 Rada Główna Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich powołała go na stanowisko sekretarza generalnego. Piastował tę funkcję także w stanie wojennym, gdy zdelegalizowano Stowarzyszenie. Współpracował z pismami drugiego obiegu. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, po stronie "Solidarności". W 1989 został redaktorem naczelnym "Rzeczpospolitej", a w 1991 prezesem spółki "Presspublica", wydawcy gazety. Obie te funkcje pełnił aż do śmierci w marcu 1996. Był także założycielem i pierwszym prezesem Związku Kontroli Dystrybucji Prasy i wiceprezesem Klubu Europejskiego.
Był autorem książek:
- Pseudonim Łupaszka. Z dziejów V Wileńskiej Brygady Śmierci i Mobilizacyjnego Ośrodka Wileńskiego Okręgu AK. (drugi obieg)
- Foksal 81 (drugi obieg)
- Mowa gazetowa.
Od 1997 (pierwszej rocznicy śmierci redaktora Fikusa) dziennik "Rzeczpospolita" przyznaje corocznie Nagrodę im. Dariusza Fikusa. Otrzymują ją ludzie związani z mediami za osiągnięcia w poprzednim roku kalendarzowym. Nagroda przyznawana jest w dwóch kategoriach: twórcy w mediach oraz twórcy mediów.
