Deathmatch
Z Wikipedii
Deathmatch (DM) to tryb rozgrywki w grach multiplayerowych znany przede wszystkim z gier FPS. Celem gry w trybie deathmatch jest zabicie (inaczej "sfragowanie", czyli zdobycie fraga) jak największej liczby przeciwników dopóki gra się nie zakończy, czyli nie zostanie osiągnięty limit czasu lub fragów. Zwycięzcą zostaje gracz, który w momencie końca gry zdobył największą ilość fragów.
W trybie team deathmatch, gracze są podzieleni na dwie lub więcej drużyn, mających osobny licznik fragów. Friendly fire (ogień sprzymierzeńców) może zadawać obrażenia lub nie - zależnie od ustawień. Jeżeli zadaje, to gracz, który zabił sprzymierzeńca (taka sytuacja to team kill) zazwyczaj zmniejsza swój wynik, a przez to wynik drużyny, o jeden punkt. Drużyna z największą ilością zdobytych fragów w momencie końca gry wygrywa.
[edytuj] Historia
Pierwszy deathmatch został rozegrany prawdopodobnie w 1983 roku przez Drewa Majora i Kyle'a Powella w grze Snipes. Termin "deathmatch" pierwszy raz został oficjalnie użyty przez Johna Romero w 1993 podczas zapowiedzi gry Doom, a później zdobył popularność dzięki serii gier Quake.
