Deir el-Medina
Z Wikipedii
Współrzędne: 25°43'44" N 32°36'5" E
Deir el Medina lub (Dajr al Medina),("Klasztor Miejski") miejsce, osada na zachodnim brzegu Teb zwana w czasach starożytnych (egip."Set Maat"), co oznacza "Siedlisko Prawdy", znajdująca się w małej dolinie na południowy zachód od Szeich Abd el Gurna. Była to osada rzemieślników, budowniczych-artystów, geniuszy tworzących królewskie grobowce w Dolinie Królów.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Miejsce odkryte i przebadane w latach 1921-1951 przez francuskiego archeologa, Bernarda Bruyere'a.
[edytuj] Osada i mieszkańcy
W czasach Nowego Państwa, osada zamieszkiwana była przez elitarną, zamkniętą społeczność, podlegającą bezpośrednio faraonowi i wezyrowi, ciesząca się szczególnymi przywilejami. Ich życie i praca objęte było najwyższą tajemnicą. Żyli z dala od "wszelkich uszu i oczu", a wszelkie ich potrzeby zaspokajane były przez państwo. Mieli własną szkołę i sąd, specjalnie dla nich pracowali rzemieślnicy wytwarzający wszelkie potrzebne przedmioty i produktu (piekarze, garncarze, tkacze, rolnicy...). Osada składała się z małych, bliźniaczo połączonych, piętrowych domków, budowanych rzędami. Każdy miał podobny układ pomieszczeń, Za drzwiami wejściowymi znajdował się przedsionek, następnie mniejsze pomieszczenie i dalej główny pokój z oknami bazylikowymi.Schody biegnące w dół prowadziły do piwnicy gdzie znajdowała sie sypialnia lub magazyn[1]. W osadzie panowała wysoka dyscyplina ale i sprawiedliwość. Pracownicy podzieleni byli na dwie ekipy, które nieustannie wymieniały się przy pracy. Podczas gdy jedni pracowali innym nie brakowało czasu na odpoczynek. Rzeczą niespotykaną w Starożytnym Egipcie był królewski przywilej nadający członkom społeczności, prawo do budowy w pobliskich zboczach kotliny, własnych grobowców - Domów Wieczności. Podczas wykopalisk odkryto około 450 niedekorowanych i 53, zawierających zdobienia ścian, grobowców mieszkańców osady. Są wśród nich prawdziwe arcydzieła zawierające wspaniałe malowidła o tematyce mitologicznej i religijnej, między innymi w grobowcu Nebenmaat'a, przedstawiające Anubisa dokonującego "Otwarcia Ust" oraz boginię Nieba Nut, pojącą spragnione dusze Nebenmaat'a i jego żony. W osadzie znajdowała się również świątynia poświęcona protektorkom jej mieszkańców - boginiom Hathor i Maat.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Przypisy
- ↑ Paul G. Bahn Archeologia - Przewodnik, Wydawnictwo "Arkady" Sp. z o.o., 2006, ss. 246, ISBN 83-213-4293-0
