Delta Nilu

Z Wikipedii

Delta Nilu - rozległa delta rzeki Nil w północnym Egipcie, w miejscu gdzie wpada ona do Morza Śródziemnego.

Jest jedną z największych delt świata, jej powierzchnia wynosi 24 tys. km². Zaczyna się na północnych przedmieściach Kairu i rozciąga do morza na długości 175 km, osiągając szerokość około 220 kilometrów. Tworzą ją dwa główne ramiona Nilu: Damietta i Rosetta wraz z wielką liczbą drobnych, naturalnych i sztucznych kanałów, przybrzeżnych jezior i zalewów. Deltę ograniczają, jak wierzchołki trójkąta, trzy miasta: na wschodzie Aleksandria, na zachodzie Port Said i na południu Kair. Obszar delty, o typowo akumulacyjnym charakterze, jest stale poszerzany przez materiał niesiony przez wody Nilu.

Delta Nilu posiada klimat śródziemnomorski z niewielkimi opadami deszczu. Poziom opadów deszczu waha się od 100 do 200 mm w skali roku, przy czym większość tych opadów przypada na miesiące zimowe. Najwyższe temperatury występują w lipcu i sierpniu, średnio 30°C, maksymalnie nawet 48°C. Temperatury w zimie wahają się między 5° a 10°C^{[potrzebne źródło]}.

Delta Nilu stanowi obszar gęsto zasiedlony i intensywnie zagospodarowany. Delta wraz z doliną Nilu stanowią obszar ok. 4% powierzchni Egiptu, na którym mieszka 98% ludności kraju.

Delta również jest określana, już od czasów starożytnych, jako Dolny Egipt. Stolicą Delty było miasto Buto, a w Delcie, która administracyjnie była podzielona na 20 nomów, znajdowały się liczne miasta starożytne, m.in.: Sais, Bubastis, Awaris, Bilbeis, Kanopus, Leontopolis, Mendes, Peluzjum, Tanis i Aleksandria.

Do największych miast Delty zaliczają się obecnie: Aleksandria, Damietta, Damanhur, Ismailia, Al-Mansura, Port Said i Tanta.