Dendrometria

Z Wikipedii

Dendrometria (gr. déndron - drzewo; metréō - mierzę) – nauka zajmująca się metodami pomiaru lasu. Przede wszystkim określa się: miąższość, przyrost miąższości, wiek drzewostanu.

Nauka ta znajduje szerokie zastosowanie w praktyce leśnej, szczególnie w takich dziedzinach jak urządzanie lasu, pozyskiwanie drewna czy doświadczalnictwo leśne.

Obiektem pomiarów dendrometrycznych jest najczęściej drzewo - jego część nadziemna, którą stanowi pień (strzała) i gałęzie, oraz część podziemna, którą stanowią korzenie. W zakres pomiarów może również wchodzić drewno tarte i ciosane. W teoretycznych badaniach dendrometrycznych obiektem pomiaru mogą być również regularne bryły obrotowe, do których można na przykład zaliczyć walec, paraboloidę,neiloidę i stożek.

Niektóre cechy bryły regularnych maja inną nazwę niż odpowiednie cechy dla drzew. U brył regularnych mierzymy np. średnicę w określonych miejscach, natomiast u drzew grubość. Wynika to stąd,że przekrój poprzeczny u brył regularnych jest kołem, natomiast u drzew figurą nieregularną. Dla brył regularnych określa się objętość, która jest odpowiednikiem miąższości u drzew.

Zadaniem dendrometrii jest tworzenie metod pomiaru i ich doskonalenie.W historii dendrometrii wyróżnić można dwa kierunki tworzenia i oceny pomiaru:

• kierunek matematyczny
• kierunek empiryczny

To jest tylko zalążek artykułu związanego z leśnictwem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.