Deportacja (prawo)

Z Wikipedii

Deportacja - wydalenie cudzoziemca na podstawie decyzji administracyjnej. Z reguły wydalenie dotyczy cudzoziemców, którzy nielegalnie przebywają na terytorium określonego państwa, nielegalnie podejmują w nim zatrudnienie lub stanowią zagrożenie dla państwa. Deportacji (wydalenia) nie powinno się mylić z ekstradycją (wydaniem).

[edytuj] Decyzja deportacyjna

W Polsce decyzje o wydaleniu (decyzję deportacyjną) podejmują wojewodowie na podstawie Ustawy z 13 czerwca 2003 roku o cudzoziemcach. W decyzji wojewoda określa termin do opuszczenia kraju, nie dłuższy niż 14 dni. Może także określić trasę przejazdu cudzoziemca do granicy i miejsce jej przekroczenia. Osoba, wobec której ma zostać lub została wydana decyzja o wydaleniu, może zostać zatrzymana przez Straż Graniczną lub Policję i umieszczona w strzeżonym ośrodku, z którego następnie zostanie doprowadzona do granicy (lub na lotnisko międzynarodowe, z którego będzie deportowana).

[edytuj] Wydalanie cudzoziemców według prawa międzynarodowego

Co do zasady każde państwo ma prawo określać warunki, na jakich cudzoziemcy mogą wjeżdżać i przebywać na jego terytorium. Jednak w pewnym zakresie kwestiami deportacji obcokrajowców zajmuje się także prawo międzynarodowe. Przykładowo, Protokół nr 4 do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka zakazuje zbiorowego wydalania cudzoziemców (sprawa deportacji każdej osoby powinna być rozpatrzona indywidualnie, zaś Protokół nr 7 do tej Konwencji przewiduje pewne gwarancje proceduralne wydalanie cudzoziemców:

• decyzja o deportacji powinna być podjęta na podstawie ustawy (nie może to być czyste uznanie urzędnika)
• należy wysłuchać argumentów obcokrajowca za niewydalalniem
• powinien mieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji wydaleniowej
• może skorzystać z pomocy pełnomocnika (adwokata, radcy prawnego lub innej osoby), który będzie reprezentować go w postępowaniu o wydalenie.

[edytuj] Zobacz też

• decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium RP
• ekstradycja