Dezső Kosztolányi

Z Wikipedii

Dezső Kosztolányi de Nemeskosztolány [ˈdɛʒøː ˈkostolaːɲi] (ur. 29 marca 1885 w Szabadce, dziś Serbia; zm. 3 listopada 1936 w Budapeszcie) był węgierskim pisarzem, poetą, dziennikarzem i tłumaczem.

Po uzyskaniu matury w Szabadce rozpoczął studia literatury w Budapeszcie, które jednakże przerwał. W Budapeszcie poznał takie późniejsze sławy węgierskiej literatury jak Mihály Babits, Gyula Juhász, Frigyes Karinthy i Milán Füst.

Swe pierwsze wiersze publikował od 1920 r., a w 1928 przetłumaczył Dantons Tod Georga Büchnera na węgierski. Zlecenie tłumaczenia tej sztuki pochodziło od Sceny Budapeszteńskiej, a sam Kosztolányi uczestniczył też w znacznej mierze w przygotowaniu przedstawienia. W 1931 został pierwszym przewodniczącym węgierskiego PEN Clubu.

Kosztolányi pisał szybko i z łatwością, publikując niezliczone artykuły i opowiadania w gazetach (m. in. w Pester Lloyd i Nyugat). Oprócz tego napisał 12 tomików poezji i powieści. Jego styl odznaczał się jasnością i czystością wyrazu.

Kosztolányi prezentował poglądy mieszczańsko-konserwatywne. Czasem używa się wobec niego określenia "węgierski Hugo von Hofmannsthal".

[edytuj] Dzieła (wybór)

• Nero, a véres költő (Nero, krwawy poeta)
• Aranysárkány. (Złoty smok)
• Édes Anna
• Pacsirta (Skowronek).
• Esti Kornél