Nyugat
Z Wikipedii
Nyugat (węg.: "Zachód") był węgierskim czasopismem literackim, założonym w 1908 przez Ignotusa (Hugo Veigelsberga), Ernő Osváta i Miksa Fenyő. Jego celem było śledzenie i opis filozoficznych i literackich prądów (takich jak: naturalizm, symbolizm i impresjonizm) na zachodzie Europy w początkach XX w. Nyugat zajmował się zarówno poezją, jak i prozą.
Do pierwszej generacji poetów zaliczali się Endre Ady, Árpád Tóth, Mihály Babits, Dezső Kosztolányi, Gyula Juhász i noweliści Gyula Krúdy i Zsigmond Móricz.
W czasie I wojny światowej sens egzystencji Nyugat został poddany w wątpliwość przez lewicowe kręgi literackie.
Druga generacja autorów Nyugat (Lőrinc Szabó, József Fodor, György Sárközi) pojawiła się w latach 20. XX w. i byli to post-ekspresjoniści i post-strukturaliści. Poetami tej generacji byli: Attila József, Gyula Illyés, Miklós Radnóti i József Erdélyi, a prozaik Sándor Márai pisał na łamach Nyugat sagę rodzinną, opisującą zmiany społeczne zachodzące na Węgrzech.
W skład trzeciej generacji autorów, w latach 30., określanej mianem generacji "eseistów" wchodzili prozaicy Antal Szerb, László Szabó i Gábor Halász, ale także poeci: Sándor Weöres, István Vas, Jenő Dsida, Zoltán Zelk, Gábor Devecseri, György Rónay, Zoltán Jékely.
