Dhammapada

Z Wikipedii

Dhammapada (skt. Dharmapada ( ); chiń. Faju-jing ( ); kor. Pǒpku kyǒng ( ); jap. Kōkku-kyō ( ); wiet. Phăp qu kinh) - zbiór mów Buddy.

Jest to jedna z części Khuddaka-nikayi^[1] (tzw. mniejszego zbioru), która stanowi piątą część Suttapitaki. Tekst składa się z 426 wersów podzielonych na 26 rozdziałów. Zawiera zbiór moralnych mów Buddy, które do dziś cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Uczą się ich i młodzi mnisi hinajany i czytane są w mahajanie. Wielokrotnie także były wydawane w zachodnim kręgu kulturowym

Tłumaczenia na język chiński:

• Na język chiński D. została przetłumaczona w 224 r. przez Dharmatratę (skt. Dharmatrāta) w Wuchang, choć są również opinie, że Dharmatrata tylko tekst zestawił, a przetłumaczył Vighna.
• Pomiędzy 290 a 306 r. przetłumaczyli ją Faju i Fali (Faju piyu-jing).
• W 374 r. przetłumaczył ją (Zhu) Funian (Chuyao-jing).
• Czwarte tłumaczenie zostało dokonane przez Tian Xicaia pod koniec 10 w. (Faji yaosong-jing).

[edytuj] Bibliografia

• The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion

[edytuj] Dhammapada w języku polskim

• Współczesny przekład Zbigniewa Beckera
• Przedwojenny przekład Stanisława F. Michalskiego
• Wersja audio tłumaczenia S.F. Michalskiego

Przypisy