Dimityr Talew
Z Wikipedii
Dimityr Talew (ur. 1896, zm. 1966) - pisarz bułgarski.
Urodzony w Macedonii, był w okresie międzywojennym oficjalnym kronikarzem swej ziemi rodzinnej. W swych opowiadaniach z bezmiernym sentymentem malował jej obyczajowość, a tragiczne dzieje przedstawił w fabułach sensacyjno-przygodowych w trylogii Lata zmagań (Усилни години, 1928-1930).
Wielka tetralogia z dziejów Macedonii XIX i początku XX wieku, której pierwszą część Żelazny kaganek (Железният светилник) ogłosił w 1952, pożytkowała już nowsze doświadczenia prozy obyczajowo-psychologicznej. W dziele wyrosłym z potrzeby przewartościowania przeszłości w perspektywie nowych doświadczeń ideologicznych, historia i ideologia raz popychały pisarza w stronę rekonstrukcji obyczajowych, kulturalnych i społecznych przejawów życia epoki, a raz - w stronę interpretacji przedstawionego świata.
W miarę zbliżania się do współczesności, Talew przesunął akcent na wydarzenia historyczne i rozbudowując dyskurs zwrócił się do powieści politycznej (cz. II: Dzwony Prespy - Преспанските камбани, 1954; cz. III: Dzień świętego Eliasza - Илинден, 1953; Słyszę wasze głosy - Гласовете ви чувам, 1966). Natomiast I część tetralogii była udaną introdukcją wielkiej sagi epickiej. W barwnym tle XIX-wiecznego macedońskiego miasteczka, pokazanego przez pryzmat losów rodu Głauszewów, ożyły portrety ludzi minionej epoki. W ich dziejach zostały pokazane typowe procesy składające się na ruch Odrodzenia Narodowego. Poszukując w swych bohaterach witalizmu, sił duchowych i umiłowania piękna, pisarz zabarwił społecznie konfliktowy obraz dawnego świata wzruszeniem, jakie ruch odrodzeniowy budził u potomnych, i stworzył klimat liryczny.]
