Dioksan
Z Wikipedii
1,4-dioksan | |||
|
|||
1,4-dioksan |
|||
Ogólne informacje | |||
Wzór sumaryczny | C4H8O2 | ||
SMILES | C1OCCOC1 | ||
Masa molowa | 88,11 g/mol | ||
Wygląd | bezbarwna, oleista ciecz | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 123-91-1 | ||
Właściwości | |||
Gęstość i stan skupienia | 1,034 g/cm3 ; ciecz | ||
Temperatura topnienia | 11 °C (284,15 K; ±1°) | ||
Temperatura wrzenia | 101 °C (374,15 K; ±1°) | ||
Niebezpieczeństwa | |||
Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: F - łatwopalny Xn - szkodliwy |
||
Temperatura zapłonu | 12 °C (285,15 K) | ||
Zwroty ryzyka | R: 11-19-36/37-40-66 | ||
Zwroty bezpieczeństwa | S: 9-16-36/37-46 | ||
Numer RTECS | JG8225000 | ||
Podobne związki | |||
Podobne związki | oksiran | ||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
Dioksan (dwutlenek dwuetylenu) - wspólna nazwa trzech izomerów organicznego związku chemicznego z grupy cyklicznych eterów: 1,2-dioksanu, 1,3-dioksanu i 1,4-dioksanu.
Dostępny w handlu odczynnik, stosowany jako rozpuszczalnik, zawiera zwykle prawie wyłącznie 1,4-dioksan i dlatego często nazwa "dioksan", w uproszczonym użyciu, oznacza tylko ten jeden izomer.
Substancja ta jest bezbarwną, oleistą cieczą o temperaturze wrzenia 102°C. Rozpuszcza się w wodzie, alkoholu etylowym, eterze dietylowym.
Dioksan otrzymywany jest z glikolu etylenowego lub tlenku etylenu.