Dodatkowy wir włosów
Z Wikipedii
Dodatkowy wir włosów (ang. double hair whorl) – niewielka, stosunkowo częsta anomalia rozwojowa. Dodatkowy wir włosów może znajdować się na skórze skalpu w okolicy ciemieniowej, obok prawidłowego wiru włosów w tym miejscu (zazwyczaj po przeciwnej stronie linii środkowej od prawidłowo położonego wiru), może też mieć postać wirowego kosmyka, także w innej okolicy skóry skalpu, np. nad czołem. Liczba dodatkowych wirów włosów może być większa i wynosić dwa albo trzy. U osób z nadmiernym owłosieniem całego ciała może występować dodatkowy wir włosów na środku grzbietu.
Liczba i orientacja wirów włosów jest najprawdopodobniej uwarunkowana genetycznie. Istnieją też dowody na związek zaburzeń rozwojowych i wystąpienia dodatkowych wirów; uważa się, że może to być odbicie niewielkich zmian wzrostu mózgu we wczesnej embriogenezie[1]. U zdrowej populacji dodatkowe wiry włosów są częste; oszacowano ich częstość na 2-5% u zdrowych dzieci rasy białej[2]. Dodatkowe wiry włosów skalpu są bardzo częstą cechą u pacjentów z zespołem Opitza i Kaveggii (OMIM#305450), który może być spowodowany mutacjami w genie MED12[3]. Donoszono o rodzinnym występowaniu podwójnych wirów włosów skalpu[4]. Podobnie uwarunkowane genetycznie wydaje się być zorientowanie (zgodnie lub w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara) wirów włosów, prawidłowych i dodatkowych; proponowano autosomalnie dominujące dziedziczenie wirów o kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i autosomalne recesywne kierunku przeciwnego [5]. W badaniu na populacji hinduskiej stwierdzono częstsze występowanie dodatkowych wirów włosów u bliźniąt w porównaniu z resztą populacji (P mniejsza niż 0,01)[6]. W innym badaniu stwierdzono związek między prawo- i leworęcznością a kierunkiem wiru włosów skóry skalpu; w grupie osób przede wszystkim praworęcznych 8,4% miało odwrotnie do ruchu wskazówek zegara włosy wiru skalpu; w innej grupie dobranej ze względu na ten właśnie kierunek włosów wiru osoby niepraworęczne (czyli leworęczne i oburęczne) stanowiły 50%[7].
Przypisy
- ↑ Lech Korniszewski: Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005. ISBN 83-200-3042-0.
- ↑ Bernard A. Cohen, Christoph U. Lehmann: HAIR WHORL, PARIETAL (en). Dermatology Image Atlas.
- ↑ Thompson EM, Baraitser M, Lindenbaum RH, Zaidi ZH, Kroll JS. The FG syndrome: 7 new cases. Clin Genet. 27, 582-594. 1985. PMID 4017279.
- ↑ Brewster ET. The inheritance of 'double crown.'. J Hered. 16, 345-346. 1925.
- ↑ Bernstein F. Heredity of scalp whorls. S B Akad Wiss Wien Phys-Math Kl, 61-62. 1946., cytat za Kloepfer HW. An investigation of 171 possible linkage relationships in man. Ann Eugen. 13, 35-71. 1946.
- ↑ Sharma K. Incidence of double occipital hair whorls in twins and singletons. Acta Genet Med Gemellol. 36, 557-559. 1987. PMID 3454518.
- ↑ Klar AJS. Human handedness and scalp hair-whorl direction develop from a common genetic mechanism. Genetics. 165, 1, 269-276. 2003. PMID 14504234.
[edytuj] Bibliografia
- Lech Korniszewski: Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005. ISBN 83-200-3042-0.
- Christopher R. Brodie. Head in Hand. American Scientist Online. 2004.
[edytuj] Liki zewnętrzne
- HAIR WHORL w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (en)
