Dzieci Húrina
Z Wikipedii
Dzieci Húrina (ang. The Children of Húrin) - nieukończona opowieść autorstwa J. R. R. Tolkiena. Tolkien rozpoczął jej pisanie w 1918, przepisując ją wielokrotnie, nie dokończył jej za życia. Syn Tolkiena, Christopher Tolkien, dokończył i zredagował opowieść.
Książka została wydana 17 kwietnia 2007, w Wielkiej Brytanii nakładem wydawnictwa HarperCollins, a w Stanach Zjednoczonych Houghton Mifflin. Autorem ilustracji jest Alan Lee. Polska premiera miała miejsce 8 maja 2007, nakładem wydawnictwa Amber w tłumaczeniu Agnieszki Sylwanowicz. Alan Lee, ilustrator innych dzieł J.R.R. Tolkiena stworzył zarówno ilustracje wewnątrz książki jak i również obraz na okładce. Sam Christopher Tolkien (syn J.R.R. Tolkiena) stworzył na potrzeby książki nowe tablice genealogiczne oraz nową, uszczegółowioną mapę Beleriandu. Historia opowiedziana w "Dzieciach Hurina" opowiada historię umieszczoną we wszechświecie znanym z innych dzieł Tolkiena. Konkretnie w Śródziemiu pod koniec Pierwszej Ery. J.R.R. Tolkien twierdził, że świat, który wykreował miał w założeniu być wizją naszej Ziemi, kilka tysięcy lat temu. Jednakże zarówno pod względem historycznym jak i geograficznym, cech wspólnych jest niewiele. Ziemie Śródziemia były zamieszkiwane przez Ludzi a także inne humanoidalne rasy, takie jak Elfy, Krasnoludy, Orkowie a także na poły boscy Valarowie. Historia koncentruje się na mężczyźnie z Domu Hadora, Túrinie Turambarze, oraz na jego siostrze Nienor Níniel. Oboje są dotknięci klątwą (podobnie jak ich ojciec Hurin) przez Władcę Ciemności Morgotha. Opisana historia toczy się około 6500 lat przed wydarzeniami opisanym we Władcy Pierścieni.
[edytuj] Tło
Historia opisana w książce, stanowi również fragment innych dzieł J.R.R Tolkiena. W Silmarillionie, w której poznajemy tło wydarzeń opisanych w Dzieciach Hurina, a także ich szerszy sens oraz znaczenie w historii Śródziemia. W Niedokończonych Opowieściach odnajdujemy zaś fragmenty na podstawie których zbuodawno całość Dzieci Hurina
[edytuj] Streszczenie
Książka rozpoczyna się opisaniem historia przybycia Hurina i jego brata Huora do ukrytego maista- Gondolin. Po roku pobytu w mieście elfów składają oni przysięgę, że nigdy nie zdradzą jego położenia, i otrzymują pozwolenie na powrót do Dor-lominu. Tam Hurin bierze ślub z Morweną Edhelwen, z którą ma dwójkę dzieci: syna Turina, oraz córkę Lalaith. W dalszej części książki poznajemy historię dorastania Turina, przedwczesniej śmierci jego siostry i wyjazdu jego ojca Hurina na wojnę. Po tragicznej porażce podczas Bitwy Niezliczonych Łez, Hurin zostaje wzięty do niewoli przez wojska Morgotha. Ten osobiści go dręczu prbując go zmusić do ujawnienia lokacji Gondolinu, lecz mimo wysiłków Morgotha, nie udaje mu się złamać Hurina. W ramach zemsty Morgoth przeklina więc Hurina oraz cały jego ród. Na rozkaz Morgotha, jego sprzyemierzeńcy- Easterlingowie najeżdżają Hithlum i Dor-lomin. Morwena, bojąc się o swojego syna wysyła go do krainy Doriath, gdzie ma być bezpieczny. Wkrótce potem rodzi ona drugą córkę Hurina, Nienor. W Doriacie, zostaje przyjęty z honorami a król Thingol traktuje go jak przybranego syna. Tam wyrasta na mężnego wojownika i zaprzyjaźnia się z Belegiem- mistrzem łuku. Jednak po kilku latach spokojnego życia za Obręczą Meliany, przypadkowo przyczynia się do śmierci jednego z doradców króla Thingola. elfa Saerosa, który nieraz obrażał i kpił wcześniej z Turina. Wierząc, że w oczach Thingola jest przestępcą i zdrajcą ucieka z Doriatu i ukrywa się w dziczy. Turin dołącza do bandy banitów i rozbójników, i wkrótce staje się ich przywódcą. W tym samym czasie Thingol, dowiadując się o okolicznościach śmierci Saerosa, wybacza Turinowi i wysyła Belega by ten go odnalazł. Po roku poszukiwań odnajduje go, ale Turina odmawia powrotu do Doriatu. Beleg w związku z tym odchodzi by walczyć z wojskami Morgotha na bagnach na półcon od Doriatu.Jakiś czas później Turin i jego ludzie chwytają Mima, pośledniejszego krasnoluda (Noegyth Nibin), który wykupuje się z niewoli, prowadząc bandę do swojego domu- jaskiń w górze Amon Rudh. Banici zadomawiają się tam i wkrótce na powrót dołącza do nich Beleg. Grupa z czasem staje się coraz niebezpieczniejsza i częściej walczy z wojskami Morgotha w regionie. Jednakże w kilka lat później, Mim, z powodu swojej nienawiści do elfów i zazdrości o przyjaźń jaką Turin darzył Belega zdradza swoją kryjówkę wojskom Morgotha. Idział orków atakuje górę i rozbija bandę. Belegowi udaje się uciec, lecz Turin wpadł wniewolę. Beleg śledzony przez oddział orków napotyka na swojej drodze Gwindora z Nargothrondu. Razem odnajdują Turina i uwalniają go z więzów, jednak ten, sądząc, że to kolejny z orków przyszedł się nad nim poznęcać zabija Belega, nim zdaje sobie sprawę ze swojej tragicznej pomyłki. Gwindor prowadzi Turina do Eithel Sirion, gdzie ten odzyskuje zmysły, a później do Nargothrondu. Tam Turin zyskuje przychylność Króla Orodretha i zdobywa serce jego córki Finduilas. Po poprowadzeniu elfów ku licznym zwycięstwom, zostaje głównym doradcą Orodretha i jednocześnie dowódcą sił Nargothrondu. Wysłannicy wysłani przez Cirdana ostrzegają Turina przed odkrywaniem swoimi działaniami położenia Nargothrondu Morgothowi. Turin jednak wierzy, że miasto jest dość silne by przetrwać bezpośredni atak Morgotha. Po 5 latach walk, Morgoth postanawia wysłać przeciw Turinowi potężną armię orków dowodzoną przez smoka Glaurunga i pokonuje armię Nargothrondu na polach Tumhalad, gdzie giną zarówno Gwindor i Orodreth. Siły Morgotha plądrują i zniewalają ludność miasta, Turin próbuje samodzielnie więc przerwać rzeź stając naprzeciw smoka Glaurunga. Smok rzuca na niego czar i wkrada się do jego umysłu wmawiając mu, że jedyną szansą dla niego jest powrót do jego rodzinnych stron w Dor-Lomienie i odnalzienie matki i siostry a nie dalsza walka o uwolnienie jego ukochanej Funduilas więzionej przez wojska Glaurunga.
Gdy Turin wraca do Dor-Lominu dowiaduje się, że Morwena i Nienor dawno odeszły już do Doriathu. Ogarnięty wściekłościa Turin wpada w szał, odkrywa swoją tożsamość i walczy z okupującymi Dor-Lomin Easterlingami, przez co ponownie musi uciekać. Śledząc porywaczy Finduilas dochodzi do lasów Brethilu, gdzie dowiaduje się, że została zamordowana przez orków w trakcie z bitwy z drwalami próbującymi ją odbić. Złamany przez żal i smutek, odnajduje spokój wśród Ludu Halethy, który walecznie stawia opór wojskom Morgotha. Tam zmienia imię na Turambar, "Pan Zagłady" w języku Wysokich Elfów, i z czasem staje się przywódcą społeczności zastępując na tym stanowisku Brandira.
W tym samym czasie Morwena i Nienor słysząc o czynach Turina w Nargothrondzie postanawiają go odszukać. Po drodze jednak zostają odnalezione przez Galurunga, który odbiera Nienor pamięć, i sprawia, że Morwena gubi się nie mogąc odnaleźć drogi ani dalej do Nargothrondu ani z powrotem. Z czasem, Nienor, błąkając się dociera do Brethilu, gdzie spotyka Turambara, który nie wiedząc nic o łączącym ich pokrewieństwie zakochuje się w niej, i żeni się z nię ignorując rady Brandira.
W jakiś czas później Glaurung nadciąga by zniszczyć ludy Brethilu, ale Turambarowi udaje się go zabić ciosem w podbrzusze, gdy ten przekracza wąwóz Cabed-en-Aras. Gdy jednak Turambar zadawał ostateczny cios, z brzucha Glaurunga trysnęła na niego trucizna sprawiając, że ten stracił przytomność. Ciężarna Nienor odnalazła nieprzytomnego Turambara, a umierający Glaurung przywrócił jej pamięć. Przerażona odkryciem, że jej mąż to również jej brat, zrozpaczona rzuciła się z pobliskiego klifu do rzeki Taeglin, w której utonęła. Gdy Turin odzyskał przytomność i usłyszał od Brandira, że Nienor popełniła samobójstwo, wpadł w gniew i zabił Brandira, wierząc, że ten skłamał z zazdrości o miłość Nienor. Jednak gdy tylko dowiedział się całej prawdy od Mablunga, rzucił się na swój czarny miecz Gurthang i skonał.
Główna część historii kończy się pogrzebem Turina. Do dodany jest fragment z Podróży Hurina, innej opowieści z uniwersum Tolkiena. Opowiada o tym, jak Hurin uwolniony przez Morgotha powraca by odnaleźć grób swojego syna. Tam też odnajduje Morwenę, której udaje się również odnaleźć to miejsce. Ta jednak umiera odnajdując go w jego ramionach w blasku wschodzącego słońca.
