Edmund Woodstock, 1. hrabia Kentu

Z Wikipedii

Herb Edmunda, hrabiego Kentu

Edmund Woodstock (ur. 5 sierpnia 1301 w Woodstock w hrabstwie Oxfordshire, zm. 19 marca 1330 w Winchesterze), książę angielski z dynastii Plantagenetów, młodszy syn króla Edwarda I i Małgorzaty, córki króla Francji Filipa III Śmiałego. Przyrodni brat króla Edwarda II.

5 sierpnia 1320 r. Edmund otrzymał tytuł barona Woodstock i zasiadł w Parlamencie. 28 lipca 1321 r. otrzymał tytuł hrabiego Kentu. W tym samym roku został również konstablem zamku Dover i Lordem Strażnikiem Pięciu Portów. Urząd ten sprawował do 1323 r. Rok później został królewskim namiestnikiem w Akwitanii, której musiał bronić przed francuską inwazją. Dowodził obroną La Reole, a po kapitulacji zamku pozostał we Francji w niewoli. Tam nawiązał kontakty ze zbuntowanym przeciwko królowi Rogerem Mortimerem, który był również kochankiem królowej Izabeli. W odpowiedzi Edward II skonfiskował posiadłości brata.

W 1326 r. Edmund towarzyszył Mortimerowi i Izabeli w ich inwazji na Anglię. W 1327 r. dostał po zarząd dobra ściętego hrabiego Arundel, aczkolwiek nie otrzymał formalnie tytułu hrabiowskiego. W późniejszych latach Edmund przeszedł do szeregów opozycji przeciwko Mortimerowi. W 1330 r. został oskarżony o zdradę i próbę osadzenia na tronie Edwarda II, który miał jakoby przeżyć (w rzeczywistości został zamordowany w 1327 r.). Izba Lordów skazała Edmunda na śmierć, ale tego wyroku nie chciała potwierdzić Izba Gmin.

Mortimer nie przejął się tym i 19 marca 1330 r. miała się odbyć egzekucja. Pojawiły się jednak problemy, gdyż ani kat ani jego pomocnicy nie chcieli wykonać wyroku. W końcu egzekucji dokonał pospolity przestępca, który w zamian za to miał otrzymać ułaskawienie. Edmundowi odcięto głowę czterema ciosami topora. Pogrzeb księcia odbył się 31 marca w kościele dominikanów w Winchesterze.

Egzekucja Edmunda okazała się początkiem końca władcy Mortimera. W październiku 1330 r. król Edward III pojmał wszechwładnego lorda i doprowadził do jego egzekucji. Dzieci Edmunda pozostały członkami dworu królewskiego.

Między październikiem a grudniem 1325 r. Edmund poślubił Margaret Wake, 3. baronową Wake (ok. 1297 - 29 września 1349), córkę Johna Wake, 1. barona Wake, i Joan de Fenes, córki Williama de Fiennesa, barona Tingry. Edmund i Margaret mieli razem dwóch synów i dwie córki: