Edward Puchalski

Z Wikipedii

Edward Puchalski (ur. 16 września 1874, zm. 8 listopada 1942 w Warszawie) – polski reżyser i scenarzysta filmowy uznawany za pioniera polskiej kinematografii.

Początkowo pracował jako dziennikarz i współpracował z zespołami amatorskimi na Śląsku. W 1913 r. podjął się ekranizacji Trylogii Henryka Sienkiewicza. Zaczął od Obrony Częstochowy, opartej na fragmentach Potopu. Nakręcono jedynie kilka scen w atelier i pierwsze sceny plenerowe; do realizacji najważniejszych zdjęć w Częstochowie nie doszło, gdyż władze carskie uniemożliwiły kontynuowanie prac nad filmem (nie zezwoliły na udział w filmie wojska oraz zaangażowanie polskich statystów). W konsekwencji Potop powstał w wytwórni moskiewskiej, z udziałem aktorów rosyjskich (rolę Kmicica grał Iwan Mozżuchin).

Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji, gdzie pracował w wytwórniach filmowych; przez pewien czas prowadził tam też własną wytwórnię filmową.

Był osobą głęboko religijną.

[edytuj] Wybrana filmografia

1939 - Żona i nie żona – kierownictwo artystyczne
1939 – Bogurodzica – scenariusz
1938 – Kościuszko pod Racławicami – kierownictwo produkcji
1937 – Ordynat Michorowski – scenariusz
1934 – Przeor Kordecki – obrońca Częstochowy – scenariusz, reżyseria, kierownictwo artystyczne
1932 – Rycerze mroku – obsada aktorska
1928 – Ludzie dzisiejsi – reżyseria
1926 – Trędowata – reżyseria
1925 – Iwonka – scenariusz
1924 – O czym się nie mówi – reżyseria, scenariusz
1923 – Bartek zwycięzca – reżyseria, scenariusz
1922 – Tajemnica medalionu – reżyseria
1922 – Rok 1863 - reżyseria
1921 – We własne sidła – reżyseria
1921 – Tragedia Rosji i jej trzy epoki – reżyseria
1921 – Na jasnym brzegu – reżyseria
1914 – Słodycz grzechu – reżyseria
1914 – Ach, te spodnie! – reżyseria
1913 – Obrona Częstochowy – reżyseria