Elimelech z Leżajska
Z Wikipedii
Elimelech Weisblum z Leżajska (ur. 1717; zm. 1786) – rabin żydowski, pierwszy cadyk w historii judaizmu, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli chasydyzmu.
Był uczniem Dow-Bera z Międzyrzeca i został jego następcą po śmierci. Po latach wędrówki i nauczania w I Rzeczypospolitej, w 1772 osiadł w Leżajsku. Uczniami Elimelecha byli m.in. Jakub Icchak Horowic, Naftali z Ropczyc i Menachem Mendel z Rymanowa.
Napisał dzieło Noam Elimelech (czyli łagodność Elimelecha), jedno z podstawowych dzieł chasydyzmu. W dziele tym umieszczał wiele gwiazdek (asteryksów) nad wyrazami, które miały oznaczać nieokreślone i ograniczone znaczenie słów drukowanych. Jeden z rabinów powiedział, że gwiazdy na niebie są tylko komentarzem do gwiazdek w Noam Elimelech.
Jego postać obrosła wieloma legendami. Jeszcze za życia miał leczyć nieuleczalnie chorych i rozmawiać ze zwierzętami.
Rocznica jego śmierci 21 dnia żydowskiego miesiąca Adar, gromadzi przy jego ohelu w Leżajsku tysiące Żydów z całego świata.
