Emanuel Filibert
Z Wikipedii
Emanuel Filibert, wł. Emanuele Filiberto di Saboia (8 lipca 1528 – 30 sierpnia 1580) - książę Sabaudii w latach 1553-1580.
Urodził się w Chambéry jako jedyny syn Karola III Dobrego, księcia Sabaudii, i Beatrice Portugalskiej (córki króla Manuela I i jego drugiej żony - Marii Aragońskiej). Jego ciotka była żoną cesarza Karola V Habsburga i Emanuel Filibert służył w armii Karola V podczas wojny z Franciszkiem I Walezjuszem, królem Francji. Zdobył sławę zdobywając Hesdin, w lipcu 1553, a miesiąc później został księciem Sabaudii po śmierci ojca. W tym czasie większa część Sabaudii była jednak okupowana i zarządzana przez Francuzów - było od 1536.
Emanuel Filibert jako książę dalej służył Habsburgom, ufając że w ten sposób uda mu się odzyskać swoje ziemie, a w latach 1555-1559 był namiestnikiem Niderlandów w imieniu Filipa II Habsurga. Następnie poprowadził hiszpańskie wojska do północnej Francji i odniósł wspaniałe zwycięstwo pod Saint-Quentin, w sierpniu 1557. Na mocy pokoju w Cateau Cambrésis między Francją a Hiszpanią, 1559, księstwo zostało zwrócone księciu, a ten dodatkowo 10 lipca, w Paryżu poślubił Marguerite de Valois, księżną de Berry (1523-1574), siostrę króla Henryka II. Ich jedynym dzieckiem był przyszły Karol Emanuel I Wielki.
Emanuel Filibert podczas całych swoich rządów odzyskiwał to, co utracił podczas wojen z Francją - odzyskał liczne ziemie do Francji i Hiszpanii, m.in. Turyn Przeniósł stolicę księstwa z Chambéry do Turynu, zamiast łaciny oficjalnym językiem ustanowił język włoski. Chciał również zdobyć markizat Saluzzo. Zmarł w Turynie.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik Karol III Dobry |
 |
Książę Sabaudii 1553-1580 |
|
Następca Karol Emanuel I Wielki |
