Emilia Sczaniecka
Z Wikipedii
Emilia Sczaniecka (ur. 20 maja 1804, zm. 11 maja 1896) - wielkopolska działaczka społeczna i narodowościowa.
Pochodziła z zamożnej rodziny ziemiańskiej. Otrzymała wysokie, jak na ówczesne czasy, wykształcenie. Po wybuchu powstania listopadowego wyjechała do Warszawy gdzie wsławiła się jako organizatorka pomocy medycznej dla powstańców. Skazana za to przez rząd pruski na więzienie i kary finansowe, została ułaskawiona przez króla. Później filantropka, animatorka działań narodowościowych i feministycznych w zaborze pruskim. Była założycielką pierwszego w Wielkopolsce Stowarzyszenia Kobiet oraz instytucji Pomocy naukowej dla ubogich dziewcząt w Poznańskiem i Prusach Zachodnich. Jej dom w Pakosławiu k. Nowego Tomyśla był długo ważnym ośrodkiem narodowym. Uhonorowana m.in. ulicą oraz parkiem swojego imienia w Ostrowie Wielkopolskim,Poznaniu, Łodzi, Gorzowie Wielkopolskim a także w Szczecinie. Jest patronką IV Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, przy ulicy Pomorskiej oraz Liceum Ogólnokształcącego w Pniewach w woj. Wielkopolskim
Zobacz też: Maria Szembekowa
