Engelbrekt Engelbrektsson

Z Wikipedii

Engelbrekt Engelbrektsson (ur. ok. 1390, zm. między 27 kwietnia a 4 maja 1436 na wyspie (ob. Engelbrektsholm) na jeziorze Hjälmar) - szwedzki bohater narodowy i mąż stanu, przywódca rebelii, trwającej w latach 1433-1436, przeciwko rządom Eryka Pomorskiego, króla Unii kalmarskiej i urzędników duńskich w Szwecji.

[edytuj] Pochodzenie

Engelbrektsson najprawdopodobniej wywodził się z niemieckiego rodu. Pochodził ze znajdującego się w środkowej części kraju regionu Dalarna, będącego miedzianym zagłębiem Szwecji.

[edytuj] Geneza, przebieg i skutki rebelii

Engelbrektsson jak wielu innych Szwedów był niezadowolony z nieprawości i wykroczeń popełnianych przez duńskich urzędników oraz wysokich podatków obowiązujących w kraju. W 1433, przy wsparciu górników i chłopów z jego rodzinnych stron, rozpoczął rebelię, nazwaną później rebelią Engelbrektssona, która z czasem ogarnęła cały kraj.

W 1435 został obwołany dowódcą narodowych sił zbrojnych (Rikshövitsman) przez Parlament Stanowy (Ståndsriksdagen) w Arboga. Z czasem władza Engelbrektssona uległa zmniejszeniu, co było spowodowane konfliktami z arystokracją, która chciała wykorzystać powstanie dla własnych celów.

Zwycięskie walki rebeliantów doprowadziły do ugody z królem i rewizji postanowień Unii kalmarskiej, czego skutkiem były m.in. detronizacja Eryka Pomorskiego w 1439 i osiągnięcie suwerenności przez Szwecję.

[edytuj] Śmierć

Engelbrekt Engelbrektsson został zamordowany na przełomie kwietnia i maja 1436 (dokładna data nie jest znana) przez szwedzkiego feudała Månsa Bengtssona.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.