Erna Rosenstein
Z Wikipedii
Erna Rosenstein (ur. 17 maja 1913 we Lwowie, zm. 10 listopada 2004 w Warszawie) - polska malarka surrealistyczna i poetka żydowskiego pochodzenia. Siostra Pawła Rosensteina Rodana.
[edytuj] Elementy biograficzne
W latach 1932-1934 Rosenstein studiowała w Wiener Frauen Akademie, następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Podczas pobytu w Paryżu, w 1938, miała okazję poznać malarstwo surrealistyczne.
Opuściwszy lwowskie getto, ukrywała się najpierw w Warszawie, a po 1944 - w Częstochowie. Po wojnie stała się częścią krakowskiej awangardy. Współtworzyła odradzającą się Grupę Krakowską, wraz z m.in. Tadeuszem Kantorem, Marią Jaremą, Jonaszem Sternem. W 1949 roku wyszła za mąż za Artura Sandauera, zamieszkała w Warszawie, gdzie w roku 1950 urodził się ich syn Adam Sandauer, później działacz społeczny i polityczny.
Do roku 1954, ze względu na obowiązujący w Polsce socrealizm, Rosenstein nie może wystawiać swoich prac. Jej malarstwo pełne jest obrazów getta, pozostając oparte o podświadomość, narrację, romantyzm. Od 1972 Rosenstein zaczęła wydawać tomiki poezji oraz miniatury dramatyczne. Jest laureatką nagrody im. C. K. Norwida (1976) i J. Cybisa (1996).
[edytuj] Twórczość poetycka
- Ślad (1972)
- Spoza granic mowy (Czytelnik 1976)
- Wszystkie ścieżki: (wiersze wybrane) (Wydawnictwo Literackie 1979, ISBN 83-08-00156-4)
- Czas (Państwowy Instytut Wydawniczy 1998, ISBN 83-06-01212-7)
- Płynie rzeka (Chojnice, Muzeum Historyczno-Etnograficzne 1998, ISBN 83-906163-2-7)
- Rzeczy, ślady, papiery z szafy (dramat; Galeria 86, Łódź 2002)
