Ettore Cunial
Z Wikipedii
Ettore Cunial (ur. 16 listopada 1905 w Possagno, diecezja Treviso, zm. 6 października 2005), włoski duchowny katolicki, arcybiskup.
7 lipca 1929 przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat związany z Kurią Rzymską. 11 kwietnia 1953 został mianowany arcybiskupem tytularnym Soteropolis, przyjął sakrę biskupią 17 maja 1953 z rąk kardynała Clemente Micary (wikariusza generalnego Rzymu). Od 1976 pełnił funkcję wiceszambelana Komnaty Apostolskiej (wicekamerlinga Świętego Kościoła Rzymskiego). Przeszedł oficjalnie w stan spoczynku dopiero 23 października 2004, w wieku 99 lat. Od lutego 2005 (po śmierci kardynała Corrado Bafile) był najstarszym żyjącym biskupem katolickim na świecie.
Był dyrektorem duchowym Bractwa św. Piotra, rzymskiej chrześcijańskiej organizacji ewangelizacyjno-dobroczynnej. 16 marca 1957 udzielił święceń kapłańskich przyszłemu kardynałowi portugalskiemu Jose Saraivie Martinsowi, był także współkonsekratorem przyszłych kardynałów Giacomo Violardo i Ferdinando Giuseppe Antonelliego (19 lutego 1966).
W maju 2003 obchodził rzadki jubileusz 50-lecia konsekracji biskupiej.
| Poprzednik: Corrado Bafile |
Najstarszy żyjący biskup katolicki | Następca: Antoine Nguyên Van Thien |
Link zewnętrzny:
Włoskim duchownym katolickim był również inny Ettore Cunial. Urodzony w 1933 w diecezji Tarvisio, należał do zgromadzenia zakonnego józefinów; w 2000 podjął pracę misyjną w Albanii, z zamiarem utworzenia w mieście portowym Durres wspólnoty katolickiej. Dążył głównie do odciągnięcia młodzieży od działalności w zorganizowanych strukturach przestępczych. W październiku 2001 został zamordowany przez nieznanych sprawców.
