Eugène Dubois

Z Wikipedii

Marie Eugène François Thomas Dubois (ur. 28 stycznia, 1858 w Eijsden, zm. 16 grudnia 1940 w Haelen) - holenderski antropolog i lekarz, odkrywca pitekantropa.

Studiował na uniwersytecie amsterdamskim medycynę i kierunki przyrodnicze, po zakończeniu studiów zatrudniony na tej uczelni jako wykładowca. W czasie studiów prac ewolucyjnych, doszedł do wniosku, że ludzie wyodrębnili się z innych naczelnych w południowej Azji i tam należy szukać ich przodków. Był to wówczas pogląd rewolucyjny, gdyż powszechnie wierzono, że ojczyzną człowieka jest Europa (choć Karol Darwin wskazywał na Afrykę), jednak w istocie rzeczy z żadnego kontynentu nie znano szczątków hominidów, za wyjątkiem europejskiego neandertalczyka. By zweryfikować swoją tezę Dubois w 1886 wyjechał na Jawę, gdzie rozpoczął poszukiwania skamieniałości hominidów, jednocześnie utrzymując się z pracy lekarza wojskowego. Pracował tam i prowadził poszukiwania do 1895. W 1891 znalazł we wschodniej Jawie fragment czaszki (dach czaszki) i kilka zębów, które opisał rok później jako pozostałość gatunku Pithecantrophus erectus, obecnie zaliczanego do Homo erectus. Było to przełomowe odkrycie dla ówczesnej nauki, nie tylko antropologii, ale przede wszystkim dla uznania ewolucyjnej teorii pochodzenia człowieka.

Po powrocie do Holandii dalej wykładał na uniwersytecie w Amsterdamie.

[edytuj] Bibliografia

• Zofia Kielan-Jaworowska (red.), 1963 - Mały słownik paleontologiczny. Wiedza Powszechna, Warszawa.