Eugeniusz Werens

Z Wikipedii

kpt. Eugeniusz Werens - (prawdziwe nazwisko a Jerzy Nowak - przybrane) - ps.Pik (19 października1917-15 kwietnia1947) -Dowódca Placówki AK OP-15 Iwonicz - Irys.

Urodzony w Kielcach - syn Józefa i Anieli Grudzień. W 1928 r. ukończył szkołę średnią i wstąpił do WP, gdzie ukończył w sierpniu 1939 r. Szkołę Oficerską w st. podporucznika. Wziął udział w walkach we wrześniu 1939 r. W grudniu 1939 r. nawiązał kontakt z Władysławem Jasińskim - Jędrusiem z organizacją podziemną Odwet na Kielecczyźnie i wstąpił do Oddziału Jędrusie. W Iwonicza zamieszkał z rodziną w 1942 r. w mieszkaniu Gazdów. Ślub wziął pod przybranym nazwiskiem jako Jerzy Nowak z Krystyną Matuszek. W 1943 r. awansował na st. porucznika i został z-cą Komendanta Placówki AK OP-15 Irys, a po śmierci por. Antoniego Penara -Komendantem i d-cą oddziału. W 1944 r. zmienił nazwisko na Krzysztof Samborski i mianowany został na kapitana. Tu toczyŁ kilkanaście walk z wojskiem Wermachtu i Ukraińcami z SS Galizien, m.in. :

26 sierpnia 1944 r. wspólnie z oddziałem ppor. Franciszka Kochana Leszka Obłońskiego zaatakował niemiecki garnizon i zmusił do opuszczenia Uzdrowiska oraz utworzył Rzeczpospolitą Iwonicką pod własnym Zarządem ochranianą do wejścia oddziałów Armii Radzieckiej 20 września 1944 r.

13 września1944 r. na Górze Winiarskiej, w czasie transportu trzeciej baterii armat przez Wermacht, w celu ostrzeliwania stanowisk radzieckich w pobliżu Iwonicza, zaatakował Niemców ze swoim oddziałem i został ranny w nogę.

Za swoje osiągnięcia i odwagę został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy oraz Krzyżem Walecznych. Po wyleczeniu się wyjechał z żoną do Krakowa i podjął pracę w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego nie ujawniając swojej przeszłości i został zdekonspirowany. Wyjechał do Wrocławia, gdzie tworzył z żołnierzy AK; ROAK i Placówki WiN. W trakcie potyczki z UB, ponownie ranny w udo prawej nogi, zmienił miejsce zamieszkania, przenosząc się do Kielc.

2 lipca 1946 roku został aresztowany wraz z żoną, siostrą żony i teściową.

13 grudnia 1946 r. z art. 86 ust. 1 i 2 skazany na karę śmierci oraz utratę praw publicznych, honorowych i obywatelskich oraz przypadek mienia. Zona została skazana na 7 lat więzienia, teściowa na 5 lat, a siostra na 3 lata. W więzieniu na świat przyszła jego córka, którą pozwolono mu zobaczyć ją jeden raz.

15 kwietnia 1947 roku wykonano na nim wyrok we wrocławskim więzieniu.

[edytuj] Bibliografia;

• Stanisław Dąbrowa Kostka; Burza na Podkarpaciu w;Krosno Studia z dziejów...T.III, Rzeszów 1995r.