Europejski Instytut Walutowy
Z Wikipedii
Europejski Instytut Walutowy (ang. European Monetary Institute - EMI) to prekursor Europejskiego Banku Centralnego. Instytucja ta została powołana po podpisaniu traktatu o Unii Europejskiej w Maastricht. EIW działał od 1 stycznia 1994 roku aż do 1 stycznia 1999 roku kiedy to jego obowiązki przejął Europejski System Banków Centralnych.
Członkami EIW były banki centralne Państw Członkowskich. Rada EIW była niezależna, nie mogła zabiegać ani nie przyjmować instrukcji żadnej z instytucji Wspólnoty lub jej organów czy rządów Państw Członkowskich.
W skład Rady wchodził prezes oraz prezesi krajowych banków centralnych, z których jeden był jej wiceprezesem. Prezes był wybierany spośród osób o uznanym autorytecie i doświadczeniu zawodowym w dziedzinie pieniądza lub bankowości. Mianowały go rządy Państw Członkowskich na szczeblu szefów państw lub rządów na zalecenie, stosownie do sytuacji, Komitetu Prezesów lub Rady EIW oraz po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Radą.
Pierwszym prezesem EIW został Alexandre Lamfalussy, potem zastąpił go na tym stanowisku Wim Duisenberg.
Spis treści |
[edytuj] Cele
Według statutu Europejski Instytut Walutowy miał się przyczynić do realizacji warunków koniecznych do przejścia do trzeciego etapu Unii Gospodarczej i Walutowej, w szczególności przez:
- 1. Wzmocnienie koordynacji polityk pieniężnych państw członkowskich w celu zapewnienia stabilności cen
- 2. Zapewnienie przygotowania koniecznego do wprowadzenia Europejskiego Systemu Banków Centralnych, prowadzenia jednolitej polityki pieniężnej i przyjęcia jednej waluty podczas trzeciego etapu
- 3. Nadzorowanie rozwoju ecu
[edytuj] Funkcje
Zgodnie z artykułem 117 Traktatu o WE, Europejski Instytut Walutowy:
-
- Umacnia współpracę pomiędzy narodowymi bankami centralnymi
-
- Umacnia koordynację polityki pieniężnej państw członkowskich, dążąc do zapewnienia stabilności cen
-
- Kontroluje funkcjonowanie Europejskiego Systemu Walutowego
-
- Udziela konsultacji w zakresie zagadnień podlegających kompetencjom narodowych banków centralnych i wpływających na stabilność instytucji i rynków finansowych
-
- Przejmuje zadania Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej, który ulega rozwiązaiu
-
- Ułatwia posługiwanie się ecu i nadzoruje stan jego rozwoju, w tym także sprawne funkcjonowanie systemu clearingowego ecu
W celu przygotowania trzeciego etapu wprowadzania Unii Gospodarczej i Walutowej, Europejski Instytut Walutowy:
-
- Przygotowuje dokumenty i procedury konieczne do prowadzenia jednolitej polityki pieniężnej podczas trzeciego etapu
-
- Wspiera harmonizację, gdzie jest to konieczne, zasad i praktyk rządzących gromadzeniem, opracowywaniem i rozpowszechnianiem danych statystycznych w dziedzinach należących do jego kompetencji
-
- Przygotowuje zasady operacji, które będą podejmowane przez narodowe banki centralne w ramach Europejskiego Systemu Banków Centralnych
-
- Przyczynia się do sprawnego przebiegu płatności transgranicznych
-
- Nadzoruje techniczne przygotowanie banknotów wspólnej waluty
Oprócz tego Europejski Instytut Walutowy może formułować opinie lub zalecenia, które dotyczą:
-
- Ogólnych kierunków polityki pieniężnej i polityki kursów walut, a także związanych z nimi środków, wprowadzanych w każdym państwie członkowskim
-
- Kierunków działań mogących wpływać na wewnętrzną lub zewnętrzną sytuację walutową we Wspólnocie, a zwłaszcza na funkcjonowanie Europejskiego Systemu Walutowego
-
- Realizacji polityki pieniężnej przez państwa członkowskie
[edytuj] Linki zewnętrzne
http://www.ecb.int/ecb/history/emu/html/emi.pl.html
http://libr.sejm.gov.pl/oide/dokumenty/traktaty/Traktat_z_Maastricht_PL_5.pdf
[edytuj] Bibliografia
Jan Borowiec, Unia ekonomiczna i monetarna. Historia, podstawy teoretyczne, polityka, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław 2001, ISBN 83-7011-488-1
