ECU
Z Wikipedii
ECU (ang. European Currency Unit) – jednostka rozliczeniowa w Europejskim Systemie Monetarnym używana w latach 1979–1998; pełniła ponadto funkcję składnika rezerw walutowych w krajach Unii Europejskiej. Symbol waluty wg normy ISO-4217 brzmiał: XEU. Określenie ECU było nie tylko skrótem od angielskiego European Currency Unit, ale też nawiązywało do wyrazu Écu, oznaczającego starą francuską monetę. Symbol waluty ₠ (wg standardu Unicode: U+20A0 EURO-CURRENCY SIGN) to stylizowane C oraz E, które są pierwszymi literami nazwy European Community (po angielsku Wspólnota Europejska).
W 1981 roku zastąpiła Europejską Jednostkę Rozrachunkową (EUA).
1 stycznia 1999 zastąpiona przez euro w relacji 1 ECU = 1 EUR. Nigdy nie była pieniądzem i nie przyjmowała postaci materialnej. Była konstrukcją prawno-finansową, umożliwiającą rozliczanie się w handlu międzynarodowym.
ECU miała służyć jako:
- podstawa funkcjonowania symetrycznego mechanizmu wahań
- instrument spłaty pożyczek między Bankami Centralnymi w ramach Europejskiego Systemu Walutowego
- środek obrachunkowy i płatniczy w operacjach międzynarodowych
- waluta rezerwowa
Traktat o Unii Europejskiej (Traktat z Maastricht) zatwierdził stały udział poszczególnych walut w koszyku:
- 33,2% marka niemiecka
- 20,7% frank francuski
- 10,4% gulden holenderski
- 10,3% funt brytyjski
- 8,5% frank belgijski
- 7,3% lir włoski
- 4,3% peseta hiszpańska
- 2,7% korona duńska
- 1% funt irlandzki
- 0,7% escudo portugalskie
- 0,5% drachma grecka
- 0,3% frank luksemburski
Waluty krajów, które przystąpiły do Unii Europejskiej w 1995 roku – Austria, Finlandia, Szwecja - nie znalazły się w koszu walutowym. Różnica między wartością ECU, wyliczoną zgodnie z kursami centralnymi, a wartością wyliczoną zgodnie z Kursami rynkowymi jest wskaźnikiem dywergencji wartości tych walut, w stosunku do kursu centralnego. Ecu uwzględnia różnice w kursach rynkowych i kursach centralnych wszystkich walut, dlatego jest uznawany za lepszy wskaźnik dywergencji, niż różnice między kursami bilateralnymi.
[edytuj] Źródła
- 1. N. Acocella, "Zasady polityki gospodarczej", Warszawa 2002
- 2. Begg D., Fischer S., Dornbusch R.,"Makroekonomia", Warszawa 2003