Eustachy Garnier
Z Wikipedii
Eustachy Garnier (zm. 15 czerwca 1123) – konetabl i regent Królestwa Jerozolimskiego.
Pochodził z Beaurain-Château, w Thérouanne (dziś północna Francja, wtedy Flandria). Podczas pierwszej krucjaty towarzyszył Hugonowi II, hrabiemu Saint-Pol. Od 1101 był panem Cezarei. W 1105 wziął udział w bitwie pod Ramlą, a w 1109 był obecny w oblężeniu Trypolis. Był jednym z wysłanników króla Baldwina I z Boulogne, wysłanych jako negocjatorów w sporze między Wilhelmem-Jordanem a Bertrandem z Tuluzy, dziedzicami Rajmunda IV z Tuluzy o Trypolis. 19 grudnia 1111 otrzymał od króla miasto Sydon, po tym jak zostało one zdobyte z pomocą Sigruda I Norweskiego. Niedługo potem ożenił się z Emelotą lub Emmą, siostrzenicą patriarchy Arnulfa z Chocques, żona wniosła mu w posagu miasto Jericho, które było dotychczas posiadłością kościelną.
Brał udział w oblężeniu Shaizar, który nie został zdobyty, i Tyru, który został zdobyty. Podczas tego ostatniego oblężenia Eustachy był odpowiedzialny za użycie machin oblężniczych. W 1123 Eustachy został wybrany na konstabla i regenta, kiedy król Baldwin II przebywał w niewoli. Wtedy zdołał odeprzeć najazd egipski na królestwo, odnosząc zwycięstwo w bitwie pod Ibelinem, 29 maja 1123. Eustace zmarł wkrótce potem, na stanowisku konstabla i regenta zastąpił go Wilhelm I de Bures. Został pochowany w opactwie Św. Marii Łacińskiej, w Jerozolimie.
Z Emmą był ojcem:
- Gérauda znanego jako Eustachy II (1101-1171),
- Gautier lub Waltera (1102-1154), pana Sydonu i Cezarei,
Po jego śmierci Emma poślubiła Hugona II de Le Puiset.
