Eutropiusz (męczennik)
Z Wikipedii
Eutropiusz, wczesnochrześcijański męczennik, czczony (wraz ze św. Kleonikiem i św. Bazyliszkiem) zarówno przez Kościół katolicki jak i prawosławny (scs. Muczenik Jewtropij).
Spis treści |
[edytuj] Hagiografia
Był rodzonym bratem św. Kleonika. Obaj przyjaźnili się ze św. Teodorem Tyronem. Po jego męczeńskiej śmierci bracia pozostali w więzieniu w Amasji (Azja Mniejsza).
Wraz z Eutropiuszem i Kleonikiem w więzieniu przebywał chrześcijanin imieniem Bazyliszek, kuzyn św. wielkiego męczennika Teodora Tyrona. Już po męczeńskiej śmierci braci, przygotowując się do odejścia na tamten świat, poprosił strażników, aby pozwolili mu udać się do rodzinnej wsi i pożegnać się z matką i braćmi. Na rozkaz władcy został zakuty w łańcuchy i obuty w miedziane buty z wbijającymi się w podeszwy gwoździami. Życie zakończył męczeńską śmiercią 22 maja około 308 r. w mieście Koman (Komanach?) w Poncie. Został tu ścięty mieczem. Ścięto mu głowę, a ciało rzucono do rzeki. Chrześcijanie znaleźli jego prochy i pogrzebali na zaoranym polu. Następnie w Komanach postawiono w tym miejscu Kościół pod wezwaniem świętego Bazyliszka.
Gdy haniebnie zginął rażony Bożym gniewem Publiusz, dręczyciel św. Teodora, na rządzącego Amasją Poncką został wyznaczony niejaki Asclepiades (Asklipiodot?), który nie ustępował w okrucieństwie swojemu poprzednikowi. Dowiedziawszy się, że przyjaciele męczennika św. Teodora Tyrona wciąż znajdują się w lochu, rządzący kazał doprowadzić ich do siebie. Przed nowym rządzącym święci Eutropiusz, Kleonik i Bazyliszek równie twardo wyznawali wiarę w Chrystusa. Nie tylko mężnie bronili wiary chrześcijańskiej, ale też nawrócili na nią wielu pogan. Zostali za to poddani różnym torturom: kaleczono ich ciała żelaznymi narzędziami, rany polewano octem i posypywanie solą, oblewano gotującą się smołą. Zostali oni bezlitosne pobici, tak że ciała ich przekształciły się w zwartą ranę. W czasie tortur święty Eutropiusz miał głośno modlić się do Wybawcy: Daj, Boże, nam cierpliwości doskonałej w ranach tych ze względu na koronę męczeństwa, i przyjdź na pomoc do nas, jako że do sługi Twojego Teodora przyszedłeś. W odpowiedzi na błaganie świętego męczennikom zjawił się sam Pan Bóg z Aniołami i z nimi świętego wielki męczennik Teodor Tyron, który miał im powiedzieć: Oto na pomoc waszą Wybawca przyjdzie, tak wiedzieć będziecie o wiecznym życiu. Wzmacniani widzeniami Chrystusa i aniołów, mężni bracia nie wyrzekli się wiary. Skazano ich na śmierć przez ukrzyżowanie.
Wojownicy i wielu stojących w pobliżu ludzi również dostąpiło widzenia Zbawiciela. Zaczęli oni prosić Asclepiadesa, aby ten zaprzestał tortur. Zobaczywszy, że lud niepokoi się i gotów jest uwierzyć w prawdziwego Boga, rządzący kazał poprowadzić męczenników. Potem zaprosił świętego Eutropiusza do siebie na obiad i zaproponował mu publicznie, aby ten przyniósł ofiary pogańskim bogom, a w duchu pozostał chrześcijaninem.
Lecz Eutropiusz odrzucił tę ofertę. Następnego dnia męczenników doprowadzili do pogańskiej świątyni, by gwałtem zmusić ich do przyniesienia ofiary. Wtedy Eutropiusz zaczął prosić Zbawiciela: Boże, bądź z nami, a wszystko pogańskie diabelstwo zniszcz. Daj, by w miejscu tym chrześcijanie bezkrwawą ofiarę przynieśli Tobie, Prawdziwemu Bogu. Tylko przedźwięczało ostatnie słowo modlitwy, jak zaczęło się trzęsienie ziemi, zaczęły walić się ściany świątyni, a z nimi rozbiło się i przedstawienie bogini Artemidy. Wszystko rzucili się do ucieczki ze świątyni, by nie zginąć wśród ruin. Wśród szumu trzęsienia ziemi rozbrzmiał głos z góry: Modlitwa wasza została usłyszana, i na tym miejscu będzie dom dla modlitwy chrześcijan.
Kiedy trzęsienie ziemi dobiegło końca, ledwie oprzytomniał od strachu rządzący Asclepiades kazał wkopać w ziemię wysokie drewniane koła, przywiązać do nich męczenników i polewać kipiącą żywicą. Święci zaczęli modlić się do Boga, a Eutropiusz miał wykrzyknąć, zwracając się do dręczycieli: Tak zwróci Pan Bóg sprawę waszą przeciw wam! I żywica zaczęła oblewać ciała męczenników, jak woda marmur, i parzyć dręczycieli. Obserwujących to naszła groza, podczas gdy Asclepiades w zatwardziałości polecił rwać ciała świętych żelaznymi kolcami i rozdrapywać ich rany gorczycą, mieszaną z solą i octem. Święci również i te męki zdołali przeżyć z zadziwiającą pewnością.
Ostatnią noc przed straceniem męczennicy przeżyli w modlitwie, i znów Pan Bóg przybył do nich i umacniał ich.
Wyrok wykonano 3 marca około 308 r. Rankiem święci Eutropiusz i Kleonik byli ukrzyżowani, a Bazyliszek dostał się do niewoli.
Tak oto świętych wspomina Rzymskie Martyrologium: Również św. Kleonikusa, Eutropiusza i Bazylizeusza, Żołnierzy, którzy zwyciężyli chwalebnie prześladowanie maksymiańskie z czasów namiestnika Asclepiadesa przez śmierć na krzyżu.
Wspomnienie owych trzech świętych w tradycji zachodniej i wschodniej przypada na 3 marca.
[edytuj] Ikonografia
Na ikonach męczennicy zawsze przedstawiani są razem. W prawych rękach trzymają krzyże, w lewych skierowane ostrzem w dół miecze. Stojący zwykle po środku Bazyliszek jest bezbrodym młodzieńcem. Kleonik ma brodę dłuższą niż Eutropiusz.
[edytuj] Źródło
- www.cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
- days.ru
- Rzymskie Martyrologium, Towarzystwo Jezusowe 1910 r.
