Fajsal I
Z Wikipedii
Fajsal I (ur. 20 maja 1885, zm. 8 września 1933) - arabski przywódca, pierwszy król Iraku, syn króla Hidżazu Husajna ibn Alego z dynastii Haszymidów; w czasie I wojny światowej odegrał czołową rolę w zainicjowanym 1916 przez Wielką Brytanię powstaniu Arabów przeciwko panowaniu Turków, uczestniczył wraz z wojskami brytyjskimi w zdobyciu Damaszku (1918); gdzie w marcu 1920 kongres notablów wybrał go królem Syrii; w lipcu tego roku zmuszony do abdykacji przez Francuzów; 1921 przy poparciu Wielkiej Brytanii proklamowany królem Iraku, jeden z czołowych organizatorów tego państwa.