Fanarioci
Z Wikipedii
Fanarioci (grec. Φαναριώτες fanariotes) - to potomkowie greckiej arystokracji, pozostałej po podboju Konstantynopola przez Turków w 1453 w imperium osmańskim.
Zamieszkiwali głównie w konstantynopolitańskiej dzielnicy Fanar. Trudnili się handlem dalekosiężnym, dochodząc w XVII wieku do wielkiego znaczenia gospodarczego i politycznego. Jako chrześcijanie, wielokrotnie w latach 1711-1821 fanarowie byli wyznaczani przez sułtanów na hospodarów Wołoszczyzny i Mołdawii, ambasadorów Porty Ottomańskiej przy dworach europejskich oraz dragomanów. Zajmowali też wysokie stanowiska w patriarchacie Konstantynopola, niejednokrotnie wpływając na wybór nowego patriarchy.