FARC

Z Wikipedii

FARC (hiszp. Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia – Ejército del Pueblo, pol. Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii - Armia Ludowa) to najstarsza, największa i o największym potencjale kolumbijska grupa terrorystyczna, która została utworzona w latach 1964-1966.

Na czele FARC do 2008 roku stał Manuel Marulanda Vélez znany pod przydomkiem "Tirofijo". Od 1997 roku FARC była zwalczana przez zbrojne prawicowe oddziały zwane AUC.

Przez wiele krajów FARC uważana jest za organizację terrorystyczną, utrzymuje się m. in. z porwań dla okupu^[1] i handlu narkotykami^[2]. W 2008 roku ponad 4,8 mln Kolumbijczyków w całym kraju wzięło udział w manifestacjach przeciwko terrorystycznej działalności FARC, w szczególności przeciwko porywaniu dzieci i dorosłych dla okupu^[3].

W marcu 2008 w wyniku akcji wojsk kolumbijskich zabity został przywódca ugrupowania Luis Edgar Devia Silva. Policja kolumbijska poinformowała, że w wyniku analizy danych z jego notebooków znaleziono dowody na finansowanie FARC przez Ekwador i Wenezuelę^[4]. Wiarygodność tych informacji była podważana^[5], niemniej Interpol potwierdził autentyczność samych notebooków i brak manipulacji danymi na nich zawartymi^[6].

W akcji odbito także część przetrzymywanych przez FARC zakładników^[7]. W trakcie akcji przeciwko FARC oddziały kolumbijskie wkroczyły na teren Ekwadoru, wywołało to kryzys dyplomatyczny pomiędzy tymi państwami.

W czerwcu 2008 Hugo Chavez zaapelował do FARC o złożenie broni^[8].

Spis treści 1 Historia 2 Struktura organizacyjna 3 Struktura terytorialna 4 Działania partyzanckie 5 Bibliografia 6 Przypisy

[edytuj] Historia

• 27 maj 1964. Armia rządowa rozpoczyna Operację Marquetalia przeciwko jednej z tzw. „niezależnych republik”. 48 broniących jej rolników przekształca się w oddział partyzancki. Dzień ten przyjmuje się jako oficjalną datę narodzin FARC.
• 20 lipiec 1964. Ogłoszenie przez Zgromadzenie Generalne Partyzantów “Programu Agrarnego”.
• 2. polowa 1965. W Rio Chiquito odbyła się Pierwsza Konferencja Bloku Południowego (Bloque Sur). Została oficjalnie zatwierdzona nazwa „Blok Południowy”.
• Kwiecień – maj 1966. W El Pato odbyła się Druga Konferencja Bloku Południowego. Przyjęcie nazwy Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia).
• 1968. W regionie Guayabero miała miejsce Trzecia Konferencja FARC.
• 1970. Czwarta Konferencja FARC.
• 1974. W departamencie Meta odbyła się Piąta Konferencja FARC.
• Styczeń 1978. Szósta Konferencja FARC.
• Maj 1982. W regionie Guayabero zrealizowano Siódmą Konferencję FARC. Zmieniono nazwę FARC dodając do niej EP (Ejército del Pueblo) – Armia Ludowa.
• Maj 1984. Wejście w życie podpisanego w marcu w La Uribe zawieszenia ognia z rządem prezydenta Belisario Betancura.
• Wrzesień 1987. Ze współudziałem FARC zostaje utworzona Koordynacja Partyzancka „Simon Bolivar” (Coordinadora Guerrillera Simon Bolivar (CGSB).
• Sierpień 1990. Zmarł Jacobo Arenas.
• Grudzień 1990. Atak armii rządowej na Casa Verde, siedzibę Sekretariatu Sztabu Centralnego.
• Czerwiec - grudzień 1991. Rozmowy pokojowe CGSB z rządem prezydenta Cesara Gaviri w Caracas (Wenezuela).
• Marzec - czerwiec 1992. Rozmowy pokojowe CGSB z rządem prezydenta Cesara Gaviri w Tlaxcala (Meksyk).
• Kwiecień 1993. Ósma Konferencja FARC-EP.
• Czerwiec 1997. Wymiana humanitarna więźniów z rządem prezydenta Ernesto Sampera w zdemilitaryzowanym municypiu Cartagena del Chaira.
• Luty 1999 - luty 2002. Rozmowy pokojowe z rządem prezydenta Andresa Pastrany w zdemilitaryzowanym (od listopada 1998) obszarze na granicy departamentów Meta i Caqueta.
• Styczeń 2007. Odbyła się Dziewiąta Konferencja FARC-EP.
• Maj 2008. FARC potwierdził wcześniejsze doniesienia o śmierci lidera Manuela Marulandy, który zmarł na zawał serca kilka miesięcy wcześniej^[9].
• Czerwiec 2008. Hugo Chavez zaapelował do FARC o złożenie broni

[edytuj] Struktura organizacyjna

• Eskadra (hiszp. Escuadra): jednostka podstawowa złożona z 12 partyzantów;
• Guerrilla: dwie eskadry;
• Kompania (hiszp. Compaña): dwie guerrille;
• Kolumna (hiszp. COLUMNA): dwie lub więcej kompanii;
• Front (hiszp. Frente): więcej niż jedna kolumna;
• Sztaby Frontów (hiszp. Estados Mayores de Frente) są powoływane przez Sztab Centralny (hiszp. Estado Mayor Central);
• Blok Frontów (hiszp. Bloque De Frentes): pięć lub więcej frontów;
• Sztaby Bloków (hiszp. Estados Mayores de Bloque) są powoływane przez Sztab Centralny lub Sekretariat (hiszp. Secretariado) tego Sztabu;
• Sztab Centralny jest najwyższym organem kierowniczym i dowódczym FARC-EP.

[edytuj] Struktura terytorialna

Według Stratfor w skład FARC wchodzi 7 bloków i ich odpowiedników skupiających mniejsze jednostki organizacyjne:

• Blok Karaibski (1240 partyzantów):

• fronty: 19, 35, 37, 41, 59, Jose Antequera;
• kolumny: Cacique Yurbaco, Marcos Sanchez Castellon;
• obszar działania – departamenty Guajira, Cesar, Magdalena, Atlantico, Bolivar, Sucre, Cordoba, Antioquia;

• Blok Północnozachodni (2540 partyzantów):

• fronty: 5, 9, 18, 34, 36, 47, 57, 58, Aurelio Rodriguez, Jacobo Arenas;
• obszar działania – departamenty Antioquia, Choco, Cordoba, Caldas, Risaralda;

• Blok Środkowej Magdaleny (1305 partyzantów):

• fronty: 4, 11, 12, 20, 23, 24, 33, 46;
• obszar działania – departamenty Santander, Norte de Santander, Bolivar, Cesar, Antioquia, Boyaca;

• Blok Wschodni (6695 partyzantów):

• fronty: 1, 7, 10, 16, 22, 26, 27, 28, 31, 38, 39, 40, 42, 43, 44, 45, 51, 52, 53, 54, 55, 56, Antonio Narino;
• kolumny: Alfonso Castellanos, Reinel Mendez, Joaquin Ballen, El Che, Juan Jose Rondon, Kolumna Sił Specjalnych;
• Szkoła Isaias Pardo;
• obszar działania – departamenty Meta, Guaviare, Cundinamarca, Arauca, Vichada, Guainia, Boyaca, Vaupes, Casanare;

• Blok Południowy (2460 partyzantów):

• fronty: 2, 3, 13, 14, 15, 32, 48, 49, 61, Amazoński;
• kolumny: Yari, Teofilo Forero;
• obszar działania – departamenty Putumayo, Caqueta, Amazonas, Huila, Narino, Cauca;

• Połączone Dowództwo Centralne (1205 partyzantów):

• fronty: 17, 21, 25, 50, Jose Lozada;
• kolumny: Miller Perdomo, Daniel Aldana, Heroes de Marquetalia, Jacobo Prias Alape;
• obszar działania – departamenty Tolima, Huila, Quindio;

• Połączone Dowództwo Zachodnie (1047 partyzantów):

• fronty: 6, 8, 29, 30, 60, 64, Manuel Cepeda Vargas;
• kolumny: Alonso Cortes, Arturo Ruiz, Jacobo Arenas;
• obszar działania – departamenty Narino, Cauca, Valle de Cauca;

[edytuj] Działania partyzanckie

[edytuj] Bibliografia

• Beligerancia, w: Resistencia. Suplemento, Comision Internacional, FARC-EP
• Cronología de las FARC-EP, w: Resistencia Internacional, 17, 1997
• Eduardo Pizarro Leongómez, Marquetalia: el mito fundacional de las Farc, w: UN Periodico, 57, 2004
• Geografía de las acciones armadas de las FARC 1998 – 2005, Vicepresidencia de la República
• Stratfor, FARC

Przypisy